Сумерки - Алиса

Думы мои — сумерки,

Думы — пролёт окна,

Душу мою мутную

Вылакали почти до дна.

Пейте-гуляйте, вороны,

Нынче ваш день.

Нынче тело, да на все четыре стороны

Отпускает тень.

Вольному — воля,

Спасённому — боль.

Вот он я, смотри Господи,

И ересь моя вся со мной.

Посреди грязи — алмазные россыпи.

Глазами в облака, да в трясину ногой.

Кровью запекаемся на золоте,

Ищем у воды прощенья небес.

А черти, знай, мутят воду в омуте

И, стало быть, ангелы где-то здесь.

Вольному — воля,

Спасённому — боль.

Но в комнатах воздух приторный,

То ли молимся, то ли блюем.

Купола в России кроют корытами,

Чтобы реже вспоминалось о Нём.

А мы все продираемся к радуге

Мёртвыми лесами да хлябью болот.

По краям да по самым по окраинам.

И куда ещё нас бес занесет?

Вольному — воля,

Спасённому — боль.

Но только цепи золотые уже порваны,

Радости тебе, солнце мое!

Мы такие чистые да гордые,

Пели о душе, да всё плевали в нее.

Но наши отряды, ух, отборные.

И те, что нас любят, все смотрят нам вслед.

Да только глядь на образа, а лики-то чёрные.

И обратной дороги нет!

Вольному — воля,

Спасённому — боль.

Mijn gedachten zijn schemering

Gedachten zijn een spanwijdte van een raam,

Mijn modderige ziel

We likten bijna tot op de bodem.

Drink, loop, kraaien,

Vandaag is jouw dag.

Vandaag het lichaam, ja aan alle vier de kanten

Laat een schaduw vallen.

Vrije wil,

Opgeslagen - pijn.

Hier ben ik, kijk Heer

En al mijn ketterij is bij mij.

In het midden van de modder - diamantplaatsers.

Ogen in de wolken, en in het moeras met je voet.

We zijn gebakken met bloed op goud,

We zoeken de vergeving van de hemel aan het water.

En de duivels, je weet wel, vertroebelen het water in de draaikolk

En daarom zijn de engelen hier ergens.

Vrije wil,

Opgeslagen - pijn.

Maar in de kamers is het benauwd,

Of we bidden, of we braken.

Koepels in Rusland zijn bedekt met troggen,

Om Hem minder vaak te gedenken.

En we banen ons allemaal een weg naar de regenboog

Dode bossen en afgrond van moerassen.

Langs de randen en langs de rand.

En waar anders zal de demon ons heen brengen?

Vrije wil,

Opgeslagen - pijn.

Maar alleen de gouden kettingen zijn al gebroken,

Vreugde voor jou, mijn zon!

We zijn zo puur en trots,

Ze zongen over de ziel, maar iedereen spuugde erop.

Maar onze eenheden zijn selectief.

En degenen die van ons houden, zorgen allemaal voor ons.

Ja, kijk maar naar de afbeeldingen, en de gezichten zijn zwart.

En er is geen weg terug!

Vrije wil,

Opgeslagen - pijn.