Смерть - Алиса

Кто в семи соснах перепутал пороги,

Кто ловил лучи в струях мутной воды,

Кто искал следы ветра во чистом поле,

А кто тянул к себе притяжение звезды.

Испокон веков земля,

Усмиряла миг,

Укрывала тишиной

Крик.

Каждому свои пути,

Каждому свой час.

Смерть ровняет по себе

Нас.

Разные шаги, выбор места не важен,

Крест не по себе, без узды удила,

Кузова без душ, или души без башен,

Вот такой расклад, такие дела.

Die de stroomversnellingen in zeven dennen vermengde,

Wie ving de stralen in de stromen van modderig water,

Die op zoek was naar sporen van de wind in een open veld,

En wie trok de aantrekkingskracht van de ster.

Sinds onheuglijke tijden is de aarde

kalmeerde het moment,

Overdekt door stilte

Schreeuw.

Ieder zijn eigen weg

Ieder zijn eigen uur.

De dood maakt zichzelf gelijk

Ons.

Verschillende stappen, de keuze van de plaats is niet belangrijk,

Het kruis is niet comfortabel, zonder hoofdstel,

Lichamen zonder zielen, of zielen zonder torens,

Hier is het schema, dat soort dingen.