Слово - Алиса

Слово для сердца надежней, чем небо для глаз —

Импульс начала и светоч предтечи конца.

Слово заблудшие души спасало не раз,

Слово разило неверных вернее свинца.

Семь миллиардов и тысячи тысяч до них,

Ждали у моря погоды да славили муть.

Лишь единицам открылось, что ветер затих,

Чтобы огнем по земле проложить новый путь.

Припев:

Серый пепел лет — отзвук тишины.

Все, кто видел свет, оглашены.

Мир промежутков подобен стоячей воде,

Не то чтоб болото, но все же никак не река.

В мире задернутых штор нет приюта звезде,

Голый расчет при условии наверняка.

Припев:

Серый пепел лет — отзвук тишины.

Все, кто видел свет, оглашены.

А над городом, солнце лучит заря,

Льет в мир золото силою тропаря,

Меж тем в топоте тают остатки сил

Тех, кто ропотом жил, слова не ведая.

Пыл тьмы проповедуя.

Век коротали в разгулы отеком лица,

Комкали Слово, купелью считая кровать,

Сором пустой болтовни наполняли сердца

И гибли в тупом нежелании хоть что-то менять.

Припев:

Серый пепел лет — отзвук тишины.

Все, кто видел свет, оглашены.

Het woord is betrouwbaarder voor het hart dan de lucht voor de ogen -

De impuls van het begin en de fakkel van de voorloper van het einde.

Het woord heeft meer dan eens verloren zielen gered,

Het woord stonk eerder naar de ongelovigen dan naar lood.

Zeven miljard en duizend duizend voor hen,

Ze wachtten bij de zee op het weer en prezen het bezinksel.

Slechts enkelen ontdekten dat de wind was gaan liggen,

Om een ​​nieuw pad te effenen met vuur op de grond.

Refrein:

De grijze as van jaren is de echo van stilte.

Allen die het licht hebben gezien worden aangekondigd.

De wereld van gaten is als stilstaand water,

Niet bepaald een moeras, maar nog steeds geen rivier.

In de wereld van gesloten gordijnen is er geen beschutting voor een ster,

Naakte berekening zeker voorzien.

Refrein:

De grijze as van jaren is de echo van stilte.

Allen die het licht hebben gezien worden aangekondigd.

En over de stad, de zon schijnt dageraad,

Giet goud in de wereld met de kracht van de troparion,

Ondertussen smelten de overblijfselen van kracht in de zwerver

Degenen die in mopperen leefden, de woorden niet kennende.

Vurigheid van duisternis prediking.

De eeuw werd doorgebracht in feestvreugde met zwelling van het gezicht,

Verfrommeld het Woord, telde het bed als een lettertype,

Vuilnis leeg gebabbel vulde de harten

En ze stierven in een stomme onwil om tenminste iets te veranderen.

Refrein:

De grijze as van jaren is de echo van stilte.

Allen die het licht hebben gezien worden aangekondigd.