Повелитель блох - Алиса

Неба белый клок вырван из синевы,

Звёзды неводом тянет солёный рыбак,

Утро красное разметало костры,

Слезы осени отрезвили гуляк.

Из плакун-травы вырезали кресты,

Вместо крох земли к сердцу клали асфальт.

По большой воде возвращались с войны,

Да по скорбным дням поминали солдат.

Припев:

Шаг по лезвию ножа кровью запекает след.

Подступает не спеша на сорок бед один ответ.

С каждым жестом тольше нить, с каждым днем яснее код.

Не спасти, не схоронить тех, кого казнил народ.

Но новый заказной спаситель снова трёт за светлый путь.

Но где тот чёртов детонатор, чтобы этот путь замкнуть?

Кто решится стать расплатой за позор моей земли?

Нет таких да только легионы снова лезут в козыри.

А мы все молчим да все не можем понять,

Как случилось так, что всех нас взяли врасплох.

Мы же знали жизнь, мы могли ей играть,

А теперь бредем за повелителем блох.

Припев:

Шаг по лезвию ножа кровью запекает след.

Подступает не спеша на сорок бед один ответ.

С каждым жестом тольше нить, с каждым днем яснее код.

Не спасти, не схоронить тех, кого казнил народ.

Но новый заказной спаситель снова трёт за светлый путь.

Но где тот чёртов детонатор, чтобы этот путь замкнуть?

Кто решится стать расплатой за позор моей земли?

Нет таких да только легионы снова лезут в козыри.

Припев:

Шаг по лезвию ножа кровью запекает след.

Подступает не спеша на сорок бед один ответ.

С каждым жестом тольше нить, с каждым днем яснее код.

Не спасти, не схоронить тех, кого казнил народ.

Но новый заказной спаситель снова трёт за светлый путь.

Но где тот чёртов детонатор, чтобы этот путь замкнуть?

Кто решится стать расплатой за позор моей земли?

Нет таких да только легионы снова лезут в козыри.

De lucht is een wit plukje uit het blauw gescheurd,

De zoute visser trekt de sterren met een zegen,

De rode ochtend verstrooide de vuren,

De tranen van de herfst maakten de feestvierders nuchter.

Uit plakun-gras werden kruisen gesneden,

In plaats van kruimels aarde werd asfalt tot in het hart gelegd.

Op hoog water keerden ze terug van de oorlog,

Ja, soldaten werden herdacht op treurige dagen.

Refrein:

Een stap op het lemmet van een mes bakt een spoor met bloed.

Langzaam nadert één antwoord veertig problemen.

Met elk gebaar wordt de draad dikker, de code wordt elke dag duidelijker.

Red niet, begraaf niet degenen die door het volk zijn geëxecuteerd.

Maar de nieuwe op maat gemaakte verlosser wrijft opnieuw voor het heldere pad.

Maar waar is die verdomde ontsteker om dit pad af te sluiten?

Wie durft een vergelding te worden voor de schande van mijn land?

Zulke mensen zijn er niet, alleen de legioenen klimmen weer in de troeven.

En we zijn allemaal stil en we kunnen niet alles begrijpen,

Hoe kwam het dat we allemaal verrast waren.

We kenden het leven, we konden het spelen,

En nu dwalen we achter de heer der vlooien aan.

Refrein:

Een stap op het lemmet van een mes bakt een spoor met bloed.

Langzaam nadert één antwoord veertig problemen.

Met elk gebaar wordt de draad dikker, de code wordt elke dag duidelijker.

Red niet, begraaf niet degenen die door het volk zijn geëxecuteerd.

Maar de nieuwe op maat gemaakte verlosser wrijft opnieuw voor het heldere pad.

Maar waar is die verdomde ontsteker om dit pad af te sluiten?

Wie durft een vergelding te worden voor de schande van mijn land?

Zulke mensen zijn er niet, alleen de legioenen klimmen weer in de troeven.

Refrein:

Een stap op het lemmet van een mes bakt een spoor met bloed.

Langzaam nadert één antwoord veertig problemen.

Met elk gebaar wordt de draad dikker, de code wordt elke dag duidelijker.

Red niet, begraaf niet degenen die door het volk zijn geëxecuteerd.

Maar de nieuwe op maat gemaakte verlosser wrijft opnieuw voor het heldere pad.

Maar waar is die verdomde ontsteker om dit pad af te sluiten?

Wie durft een vergelding te worden voor de schande van mijn land?

Zulke mensen zijn er niet, alleen de legioenen klimmen weer in de troeven.