Пересуды - Алиса

Красный вечер ткал узоры, брал доверчивых врасплох,

Там, где липовые горы, синий вереск, белый мох,

На сосновые иголки нанизал закатов тень,

Днями множил кривотолки в пересудах деревень.

Припев:

У-у-у, будто где-то за два поля,

У-у-у, по тюрьме тоскует воля.

То ли, скучно без узды,

То ль постыли ночи напролет.

Стынет плаха холодом звезды.

Где нет боли — надежда не живет.

Как в угаре от охоты пальцы гнул лихой народ.

От «Родительской субботы» кто кого переживет?

Кто кому надует в уши, чья заточка круче всех?

Кровью вымарали души в потасовках за успех.

Припев:

У-у-у, там, где за тремя горами,

У-у-у, дымом называли пламя.

Солнце — черною дырой.

Темной ночью спутаны пути,

Волчья стая да осиный рой.

Без надежды — веры не найти.

А за острыми зубцами тихорится рулевой.

За палаты с изразцами отвечает головой.

Было время он треножил диких ветров злую рать,

Нынче хочет, да не может репутацией хромать.

Припев:

У-у-у, там, где за четыре моря,

У-у-у, нет ни радости, ни горя.

Только тишина да гладь,

Все, как надо, хоть брось, хоть разорви,

Между строчек правду проверять.

Где нет веры — места нет любви.

Красный вечер ткал узоры, брал доверчивых врасплох,

Там, где липовые горы, синий вереск, белый мох,

На сосновые иголки нанизал закатов тень,

Днями множил кривотолки в пересудах деревень.

De rode avondweefpatronen verrasten de goedgelovigen,

Waar kalkbergen zijn, blauwe heide, wit mos,

Ik rijgde de schaduw van zonsondergangen op dennennaalden,

Dagenlang verspreidde hij geruchten in de roddels van de dorpen.

Refrein:

Woo, alsof ergens achter twee velden,

Oooh, het testament verlangt naar de gevangenis.

Of, saai zonder hoofdstel,

Dus de nachten waren koud.

Het hakblok bevriest met de kou van een ster.

Waar geen pijn is, is geen hoop.

Net als in het heetst van de jacht bogen de onstuimige mensen hun vingers.

Van "Parental Saturday" wie zal wie overleven?

Wie blaast iemand in de oren, wiens slijpen het coolst is?

Zielen werden bevlekt met bloed in gevechten voor succes.

Refrein:

Oooh, waar achter de drie bergen,

Oooh, ze noemden de vlammen rook.

De zon is een zwart gat.

In de donkere nacht zijn de paden verward,

Wolf pack en wespenzwerm.

Zonder hoop kan het geloof niet worden gevonden.

En achter de scherpe tanden is de roerganger stil.

Hij is verantwoordelijk voor de kamers met tegels met zijn hoofd.

Er was een tijd dat hij de wilde winden een kwaadaardig leger neerzette,

Nu wil hij wel, maar hij kan zijn reputatie niet verlammen.

Refrein:

Oooh, waar voorbij de vier zeeën,

Oooh, er is geen vreugde of verdriet.

Alleen stilte en zachtheid,

Alles is zoals het zou moeten zijn, laat het tenminste vallen, scheur het tenminste uit elkaar,

Check de waarheid tussen de regels.

Waar geen geloof is, is geen plaats voor liefde.

De rode avondweefpatronen verrasten de goedgelovigen,

Waar kalkbergen zijn, blauwe heide, wit mos,

Ik rijgde de schaduw van zonsondergangen op dennennaalden,

Dagenlang verspreidde hij geruchten in de roddels van de dorpen.