На пороге неба - Алиса

Черным бархатом накрыла ночь,

Да запутала в туманах день.

Лишь лукавая Луна от седого валуна, Наводила тени на плетень.

Звезды падали огнем Небес,

Превращаясь в языки костров.

Ночь в пределе сентября и только чуткая заря,

Искрой пряталась в охапке дров.

По реке стелился Млечный путь,

Горизонтом становилась высь.

Август, полночь, ни души.

Лишь вода да камыши

Облакам на преданность клялись.

А я метался в поисках себя

По полянам от росы седым

То ли ядом жгла луна, то ли я дошёл до дна

То ли лето закатилось в дым.

На пороге Неба — до высокой звезды,

В полночь рукою подать.

На пороге Неба — верным ставят кресты,

Так им легче дышать.

На пороге Неба — по пропащим скорбя,

Крестится сила и мощь.

На пороге Неба — ты услышишь меня, Там, где рождается дождь!

Как ночное путал синий лес,

Хороводами трухлявых пней.

Помнит черная река заливные берега,

Да табун стреноженных коней.

Мне не спиться, сердце давит грудь

Подстрекает душу напролом.

Слёзы уголками глаз, ночь, да яблоневый спас

Потихоньку вводят осень в дом

На пороге Неба — до высокой звезды,

В полночь рукою подать.

На пороге Неба — верным ставят кресты,

Так им легче дышать.

На пороге Неба — по пропащим скорбя, Крестится сила и мощь.

На пороге Неба — ты услышишь меня, Там, где рождается дождь!

Zwart fluweel bedekt de nacht

Ja, ik raakte in de war in de mist van de dag.

Alleen de sluwe Maan van het grijsharige rotsblok wierp schaduwen op de lelafscheiding.

De sterren vielen met het vuur van de hemel,

Veranderen in tongen van vreugdevuren.

Nacht in de grens van september en alleen een gevoelige dageraad,

De vonk zat verstopt in een stapel brandhout.

De Melkweg kroop langs de rivier,

De lucht werd de horizon.

Augustus, middernacht, geen ziel.

Alleen water en riet

Ze zwoeren toewijding aan de wolken.

En ik haastte me rond op zoek naar mezelf

Door de open plekken van grijze dauw

Of de maan brandde van vergif, of ik bereikte de bodem

Ofwel is de zomer in rook opgegaan.

Op de drempel van de hemel - tot een hoge ster,

Om middernacht bij de hand.

Op de drempel van de hemel - ze zetten kruisen voor de gelovigen,

Dit maakt het voor hen gemakkelijker om te ademen.

Op de drempel van de hemel - rouw om de verlorenen,

Kracht en macht worden gedoopt.

Op de drempel van de hemel - je zult me ​​horen, waar de regen wordt geboren!

Hoe de nacht het blauwe bos verwarde,

Ronde dansen van rotte stronken.

De zwarte rivier herinnert zich de oevers,

Ja, een kudde strompelende paarden.

Ik kan niet slapen, mijn hart verplettert mijn borst

Prikkelt de ziel door.

Tranen in de ooghoeken, de nacht, ja, de appelboom gered

Breng de herfst langzaam in huis

Op de drempel van de hemel - tot een hoge ster,

Om middernacht bij de hand.

Op de drempel van de hemel - ze zetten kruisen voor de gelovigen,

Dit maakt het voor hen gemakkelijker om te ademen.

Op de drempel van de hemel - voor de verloren rouwen worden kracht en kracht gedoopt.

Op de drempel van de hemel - je zult me ​​horen, waar de regen wordt geboren!