Крах - Алиса

Над землей кружит лебединая стать

Крыльев не сломать, не выбить, не взять,

А за ней следит, замышляя напасть,

Черная душа — смердящая пасть.

Так и нас пасут по родным берегам

Полчища собак, что служат волкам.

Нам дают понять, что мы пыль и ботва,

А тем, кто не догнал, тем 282.

Смерть поглощает мир не спеша,

В ней постигают жизнь, плоть, кровь и душа.

Где тот Русский Дух, что народу служил,

Головы ровнял, страной дорожил?

Только нет страны, а родная земля —

Общая для всех территория.

Крах рубежей оборотистых сил

Мне очевиден и ясен.

Тот, кто себя в мире превозносил,

Глуп и опасен.

Некто, А и Б присосались к трубе,

Но если, А закрыть, то крякнет и Б.

Только им и так, как без неба земле,

В олове кипеть, клубиться в смоле.

Een zwaan cirkelt boven de aarde

Vleugels breken niet, slaan niet uit, nemen niet,

En hij kijkt naar haar, samenzwering om aan te vallen,

De zwarte ziel is een stinkende mond.

Dus ze grazen ons langs onze inheemse kusten

Hordes honden die de wolven dienen.

Ons is geleerd te begrijpen dat we stof en toppen zijn,

En degenen die het niet inhaalden, die 282.

De dood verteert de wereld langzaam

Leven, vlees, bloed en ziel worden erin begrepen.

Waar is de Russische geest die de mensen diende,

Met genivelleerde hoofden, waardeerde het land?

Alleen is er geen land, maar vaderland -

Gemeenschappelijke ruimte voor iedereen.

De ineenstorting van de grenzen van vindingrijke krachten

Het is duidelijk en duidelijk voor mij.

Degene die zichzelf verhief in de wereld,

Dom en gevaarlijk.

Iemand, A en B, plakte aan de pijp,

Maar als A gesloten is, dan gromt B ook.

Alleen voor hen en zo, als zonder hemel op aarde,

Kook in tin, wervel in hars.