Дурак и солнце - Алиса

Не Бог весть, чёрт-те как,

Жил на свете дурак,

Без царя в голове,

Сам как на ладони,

В тех краях, где угар,

Голод, мор да пожар,

Где дым стада облаков

По земле гонит.

Так он в копоти жил, не петлял, не кружил,

Верой-правдой служил ветру, настежь душу.

Как он солнце нашёл да по звёздам прошёл,

Я тебе расскажу, слушай:

За тридевять земель,

Неба на краю

Пляшет прах

По трухлявым, перекошенным пням да наводит на свет

Серый пепел порчи.

А над всей землёй

Солнца нет сто лет —

Только ночь да разорванных звёзд клочья!

А народ в тех краях

В мути-темени чах.

И не сразу, не вдруг, но забыл,

Что жил иначе.

В хороводе ночей

Стыло пламя очей

И со временем в тех краях

Не осталось зрячих.

Лёд пустых глазниц,

Оторопь сердец,

Кривотолков чад

Гонят дурака по сонной земле, где не стынет закат,

Где не плещут зори.

Сколько лет в пути,

А сколько впереди?

Как найти да помочь дураку одолеть горе?

Горе.

Горе.

Горе.

Горе.

На краю небес вырывает бес из волос репьи-мраки

Да блюёт на свет звёздами побед — беса не унять в драке.

Разметать репьи по краям земли нынче дураку сила.

Да с небес сорвать бешеную тать.

Солнцу помоги, милый!

Кто видел, как по небу плывёт огонь,

Какая в синем радость золотого,

Как к водопою спускается белый конь,

Как отражает солнце след его подковы,

Как в облаках искрятся ресницы зорь,

Как от росы скользят по травам переливы,

Кто видел, как из сердца уходит боль,

Как хорошо тогда, легко и как красиво.

Не в аду, не в раю, а на самом краю,

Где землёй отродясь правил бледный почерк,

Чтобы свет разметать над землею опять,

Бился с мутью дурень три дня и три ночи.

Свет осенних звёзд вплёл в прядь своих волос,

Солнца луч был в его руке сиянием клинка.

Где трава высока да златые кольца —

Я там тоже был, этот сказ сложил,

А над нами по сей день горит

Солнце!

God weet het niet, hoe de hel?

Er leefde een dwaas in de wereld

Zonder een koning in mijn hoofd

Zichzelf in een oogopslag

In die delen waar het afval,

Honger, pest en vuur,

Waar is de rook van een zwerm wolken?

Rijdt op de grond.

Dus hij leefde in roet, wind niet, cirkelde niet,

Trouw gediend de wind, wijd open de ziel.

Hoe hij de zon vond en door de sterren liep,

Ik zal het je zeggen, luister

Voor verre landen,

De hemel aan de rand

Dansende as

Op rotte, kromgetrokken stronken, laat het aan het licht komen

Grijze as van corruptie.

En over de hele aarde

Er is geen zon voor honderd jaar -

Alleen nacht en versnipperde sterren!

En de mensen in die delen

In de nevel.

En niet meteen, niet ineens, maar vergeten

Wat anders leefde.

In de ronde dans van nachten

De vlam van de ogen bevroor

En na verloop van tijd in die delen

Er zijn geen ziende mensen meer.

IJs lege oogkassen

Zwijg harten

Krivotolkov Tsjaad

Ze drijven de dwaas over het slaperige land, waar de zonsondergang niet bevriest,

Waar de dageraad niet plonst.

Hoeveel jaar onderweg?

Hoeveel vooruit?

Hoe een dwaas te vinden en te helpen zijn verdriet te overwinnen?

Wee.

Wee.

Wee.

Wee.

Aan de rand van de hemel trekt de demon uit het haar, braam-donkerheid

Laat het in het licht kotsen met de sterren van overwinningen - de demon kan niet worden gestild in een gevecht.

Klitten langs de randen van de aarde strooien is nu een dwaasheid.

Ja, om een ​​gekke dief uit de hemel te plukken.

Help de zon, schat!

Die vuur door de lucht zag drijven,

Wat is de vreugde van goud in blauw,

Zoals een wit paard afdaalt naar een drinkplaats,

Zoals de zon de voetafdruk van zijn hoefijzer weerkaatst,

Als de wimpers van de dageraad fonkelen in de wolken,

Zoals overlopen over de grassen glijden van dauw,

Die zag hoe de pijn het hart verlaat,

Hoe goed dan, gemakkelijk en hoe mooi.

Niet in de hel, niet in de hemel, maar aan de rand,

Waar een bleek handschrift de aarde regeerde,

Om weer licht over de aarde te verspreiden,

De dwaas vocht drie dagen en drie nachten met droesem.

Ik weefde het licht van herfststerren in een lok van mijn haar,

De zonnestraal was in zijn hand de uitstraling van een zwaard.

Waar het gras hoog is en gouden ringen -

Ik was er ook, dit verhaal was opgevouwen,

En boven ons brandt het tot op de dag van vandaag

De zon!