День огня - Алиса

Давай забьем на этот тихий омут, где черти рядятся в свет.

Пройдем огнем сквозь первородный холод туда, где пламени нет.

Припев:

Лед и пелена подземных чар тает в огне.

Алый горизонт последних дней дышит силой.

Пойдем со мной в день огня, в час доблести.

Возьмем с собой тех, кто встал в луч совести!

В язык теней спешит оформить всех нас мультикультурная речь.

В глазах чертей мы архаичный этнос, который следует сечь.

Припев:

Лед и пелена подземных чар тает в огне.

Алый горизонт последних дней дышит силой.

Пойдем со мной в день огня, в час доблести.

Возьмем с собой тех, кто встал в луч совести!

За высокой стеной,

Там, где мутят дела,

Страхом дышит покой,

Тени входят в тела.

И поди отчитай

Эту зыбкую масть,

Ей, как с гуся вода…

Власть.

Не мир, но меч, как воля Абсолюта, сулит нам жаркую ночь.

Суметь сберечь все, чем швырялась смута и этим смуте помочь.

Припев:

Лед и пелена подземных чар тает в огне.

Алый горизонт последних дней дышит силой.

Пойдем со мной в день огня, в час доблести.

Возьмем с собой тех, кто встал в луч совести!

Пойдем со мной… Пойдем… Пойдем…

Пойдем со мной… Пойдем… Пойдем…

Laten we eens kijken naar dit rustige zwembad waar de duivels zich verkleden in het licht.

Laten we met vuur door de oorspronkelijke kou gaan naar waar geen vlam is.

Refrein:

IJs en de sluier van ondergrondse spreuken smelten in het vuur.

De scharlakenrode horizon van de laatste dagen ademt kracht.

Kom met me mee naar de dag van het vuur, naar het uur van moed.

Laten we degenen met ons meenemen die in de straal van het geweten stonden!

Multiculturele spraak haast zich om ons allemaal in de taal van schaduwen te vormen.

In de ogen van de duivels zijn we een archaïsche etnische groep die moet worden gegeseld.

Refrein:

IJs en de sluier van ondergrondse spreuken smelten in het vuur.

De scharlakenrode horizon van de laatste dagen ademt kracht.

Kom met me mee naar de dag van het vuur, naar het uur van moed.

Laten we degenen met ons meenemen die in de straal van het geweten stonden!

Achter de hoge muur

Waar het mis gaat

Angst ademt vrede

Schaduwen komen lichamen binnen.

En ga rapporteren

Dit onvaste pak,

Ze is als water van de rug van een eend...

Stroom.

Niet de wereld, maar het zwaard, als de wil van het Absolute, belooft ons een hete nacht.

Om alles te kunnen redden wat door de onrust is gegooid en deze onrust te helpen.

Refrein:

IJs en de sluier van ondergrondse spreuken smelten in het vuur.

De scharlakenrode horizon van de laatste dagen ademt kracht.

Kom met me mee naar de dag van het vuur, naar het uur van moed.

Laten we degenen met ons meenemen die in de straal van het geweten stonden!

Kom met me mee... Laten we gaan... Laten we gaan...

Kom met me mee... Laten we gaan... Laten we gaan...