Что потом - Алиса

Как прозрачным солнцем стыли реки в желто-красных берегах.

День летел на убыль, дым Онеги затерялся в облаках.

В сень курлыкал отзвук перелетный, как в обряд прощались мы.

Вечер грел ладони пылью звездной, в рукавах осенней мглы.

Припев:

Гул северного ветра и волн, перетолок в ступе явь и сон,

Где встреча у последней черты, вышла в зачет…

А что потом?

Все успел до срока, все исполнил, стал последним для молвы.

Лад сорокоуста звоны полнил в хрустале седой зимы.

Припев:

Гул северного ветра и волн, перетолок в ступе явь и сон,

Где встреча у последней черты, вышла в зачет…

А что потом?

Растащили душу на заплаты, слезы обернулись в жесть.

Для одних потеря — боль утраты, для других благая весть.

Припев:

Гул северного ветра и волн, перетолок в ступе явь и сон,

Где встреча у последней черты, вышла в зачет…

А что потом?

Als een doorschijnende zon bevroor de rivieren in hun geelrode oevers.

De dag was aan het afnemen, Onega's rook ging op in de wolken.

In het bladerdak kirde een trekkende echo, alsof we tijdens een ceremonie afscheid namen.

De avond verwarmde de palmen van het stof van de sterren, in de mouwen van herfstmist.

Refrein:

Het gerommel van de noordenwind en golven, de verfijning van werkelijkheid en dromen in een vijzel,

Waar is de ontmoeting op de laatste regel, buiten het klassement...

En dan wat?

Hij regelde alles voor de deadline, vervulde alles, werd de laatste voor het gerucht.

De fret van de ekster vulde het kristal van de grijze winter.

Refrein:

Het gerommel van de noordenwind en golven, de verfijning van werkelijkheid en dromen in een vijzel,

Waar is de ontmoeting op de laatste regel, buiten het klassement...

En dan wat?

Ze trokken de ziel in stukjes, de tranen veranderden in tin.

Voor sommigen is verlies de pijn van verlies; voor anderen is het goed nieuws.

Refrein:

Het gerommel van de noordenwind en golven, de verfijning van werkelijkheid en dromen in een vijzel,

Waar is de ontmoeting op de laatste regel, buiten het klassement...

En dan wat?