Жизнь взаймы - Александр Маршал

Помню, как-то летом, до зимы,

Я у поднебесья брал взаймы

Жаркой, яркой ночью лунный свет

И ещё любви, которой нет…

Помню, как-то было, — думал я, —

Как порой нелепа жизнь моя,

Если надо с лета до зимы

Ясный свет небесный брать взаймы

Но я всё отдам, клянусь, отдам,

Только когда — не знаю сам,

Даже гроши со дна сумы,

И эту песню о поднебесье,

Там, где однажды жизнь я взял взаймы!..

Помню, там, где я когда-то жил,

Я взаймы у неба одолжил,

Пару старых крыльев, чтоб успеть

В небе вольной птицей песню спеть

Вспоминаю, как я жил,

Как у неба одолжил

Пару крыльев, чтобы полететь,

И при взлете, на бегу,

Я у неба был в долгу,

Но успел сказать, что все верну…

Ik herinner me, eens in de zomer, voor de winter,

Ik leende uit de hemel

Op een hete, heldere maanlichtnacht

En nog meer liefde die niet bestaat...

Ik herinner me een keer, dacht ik,

Hoe absurd mijn leven soms is,

Indien nodig van zomer naar winter

Helder licht van de hemel om te lenen

Maar ik zal alles geven, ik zweer dat ik het zal geven,

Alleen wanneer - ik weet het zelf niet,

Zelfs centen van de bodem van de zak,

En dit lied over de hemel,

Waar ik ooit mijn leven heb geleend!..

Ik herinner me waar ik ooit woonde

Ik leende van de lucht,

Een paar oude vleugels om te vangen

Zing een lied in de lucht als een vrije vogel

Ik herinner me hoe ik leefde

Zoals de lucht geleend

Een paar vleugels om te vliegen

En bij het opstijgen, op de vlucht,

Ik was schatplichtig aan de hemel,

Maar ik slaagde erin om te zeggen dat ik alles zou teruggeven ...