Серебрится рассвет - Александр Маршал

Серебрится рассвет

В сером пасмурном небе,

И багряным дождем листопад.

А я целых сто лет

Дома кажется не был,

Все вперед и вперед,

Чтоб вернуться назад.

Жизнь по свету меня

Сильным ветром бросала.

Много трудных дорог за спиной,

Но везде и всегда,

Мне тебя не хватало,

Я живу каждой встречей с тобой.

Целый день идет дождь,

А за ним пойдет снег,

Может ты меня ждешь,

Но а, может быть, нет.

Я немного устал

От падений и взлетов,

От бродяжей судьбы непростой.

Но я знаю всегда,

Если выпадет что-то,

Я опять буду рядом с тобой.

Zilveren dageraad

In de grijze wolkenlucht

En bladeren vallen met karmozijnrode regen.

En dat ben ik al honderd jaar

Bleek niet thuis te zijn

Alles gaat maar door

Terug gaan.

Het leven om mij heen

Gegooid door een harde wind.

Vele moeilijke wegen achter,

Maar overal en altijd

Ik heb je gemist,

Ik beleef elke ontmoeting met jou.

Het regent de hele dag

En na hem zal het sneeuwen

Misschien wacht je op mij

Maar misschien niet.

ik ben een beetje moe

Van vallen en opstaan,

Van vagebonden is het lot niet gemakkelijk.

Maar ik weet het altijd

Als er iets uitvalt

Ik zal weer naast je zijn.