Рота - Александр Маршал

Замолчал пулемёт,

Снег тихонечко тает,

Кто затих, кто живёт,

Кто от ран умирает.

А вокруг бродит смерть,

Горы в страхе застыли,

До конца догореть

В этой огненной пыли.

Рота уходит на небо

Строем, один за другим.

Бог здесь давно уже не был,

Он ведь на всех нас один.

Умирал командир,

Оставались мальчишки,

Передал он в эфир:

«Всё, прощайте, братишки».

Уходили они

Под свинцовые трели,

И весенние дни

В их глазах леденели.

Рота уходит на небо

Строем, один за другим.

Бог здесь давно уже не был,

Он ведь на всех нас один.

Рота уходит на небо

Строем, один за другим.

Бог здесь давно уже не был,

Он ведь на всех нас один.

Het machinegeweer viel stil

De sneeuw smelt langzaam

Wie is er stil, wie leeft?

Die sterft aan wonden.

En de dood zwerft rond

De bergen bevroor van angst,

Brand tot het einde

In dit vurige stof.

Rota gaat naar de hemel

We bouwen, één voor één.

God is hier al lang niet meer,

Hij is de enige voor ons allemaal.

De commandant stierf

De jongens waren achtergelaten

Hij zond uit:

'Goed, tot ziens, broeders.'

Zij vertrokken

Onder loden trillers,

En lentedagen

Hun ogen waren bevroren.

Rota gaat naar de hemel

We bouwen, één voor één.

God is hier al lang niet meer,

Hij is de enige voor ons allemaal.

Rota gaat naar de hemel

We bouwen, één voor één.

God is hier al lang niet meer,

Hij is de enige voor ons allemaal.