Мне скажет ветер - Александр Маршал

Опустел мой старый добрый дом

С той поры, как за тобой закрылась дверь.

Без тебя так одиноко в нём,

Где же мне искать тебя теперь.

Может быть ветер, мне скажет ветер,

Где ты теперь на белом свете.

Мне скажет небо,

Сверху любуясь в водную гладь.

Может быть птицы, мне скажут птицы,

Им высоко, легко кружиться.

Из поднебесья птицы подскажут,

Где мне искать.

Я у одиночества в плену.

И как будто вечность длится этот плен.

Час за часом, день за днём тону

В тишине угрюмых, серых стен.

Leeg mijn goede oude huis

Sinds de deur achter je dichtging.

Zonder jou is het er zo eenzaam in

Waar kan ik je nu zoeken.

Misschien zal de wind, de wind me vertellen

Waar ben je nu in de wereld.

De lucht zal het me vertellen

Van bovenaf het wateroppervlak bewonderen.

Misschien zullen de vogels, de vogels het me vertellen

Ze zijn hoog, gemakkelijk te draaien.

Vanuit de lucht zullen de vogels het je vertellen

Waar moet ik kijken.

Ik ben een gevangene van eenzaamheid.

En alsof deze gevangenschap eeuwig duurt.

Uur na uur, dag na dag verdrink ik

In de stilte van sombere, grijze muren.