Минутка - Александр Маршал

Над Моздоком недоброе небо,

И орел над бетонкой парит,

Я все думаю- был или не был

Этот бой на осколках зари?

Вот опять подъезжают «Уралы»,

Вот опять суетятся врачи.

Что ж, Россия, теперь мои раны,

После бойни кровавой лечи…

Эх, «Минутка», эх, «Минутка»,

Ты судьба моя и боль,

Вся война вместилась в сутки

И в один короткий бой.

Я стою возле самого трапа,

Не внимающий стонам теперь,

Этот черный тюльпан на Анапу —

Страшным грузом родителям в дверь…

И смотрю — грузят в черные люки,

Двух бойцов на носилках без ног,

Если б не обожженые руки,

Я б ребятам подняться помог…

Эх, «Минутка», эх, «Минутка»,

Ты судьба моя и боль,

Вся война вместилась в сутки,

И в один короткий бой.

Над Моздоком недоброе небо,

И орел над бетонкой парит,

Я все думаю, был или не был

Этот бой на осколках зари…

На осколках зари…

Een onvriendelijke lucht boven Mozdok,

En de adelaar zweeft boven het beton

Ik blijf denken - was of was niet

Dit gevecht op de fragmenten van de dageraad?

Hier naderen de Oeral weer,

Hier zijn de dokters weer druk bezig.

Nou, Rusland, nu mijn wonden

Genees na het bloedige bloedbad...

Eh, "Minuut", eh, "Minuut",

Jij bent mijn lot en pijn

De hele oorlog past in een dag

En in een kort gevecht.

Ik sta bij de ladder,

Ik luister nu niet naar gekreun,

Deze zwarte tulp op Anapa -

Een vreselijke last voor ouders aan de deur...

En ik kijk - ze zijn in zwarte luiken geladen,

Twee vechters op een brancard zonder benen,

Als het niet voor de verbrande handen is,

Ik zou de jongens helpen opstaan...

Eh, "Minuut", eh, "Minuut",

Jij bent mijn lot en pijn

De hele oorlog past in een dag,

En in een kort gevecht.

Een onvriendelijke lucht boven Mozdok,

En de adelaar zweeft boven het beton

Ik blijf denken of ik het was of niet

Dit gevecht op de scherven van de dageraad...

Op de scherven van de dageraad...