Колыма-мама - Александр Маршал

Черный снег, по ночам вечный холод,

Серебристая даль тает будто во сне,

Черный снег, непогода и голод,

Всюду липкая грязь по весне.

Мошкара съест короткое лето,

А потом заливают дожди,

Колыма, солнце спряталось где-то,

Колыма, снисхождения не жди.

Колыма-ма, мама.

Колыма-ма, мама.

А перед сном да у стены помолиться,

Прикрываясь нательным крестом.

Черный снег, облака будто птицы,

И заря полыхнула костром, полыхнула костром.

Колыма-ма, мама.

Колыма-ма, мама.

Колыма, Колыма.

Zwarte sneeuw, eeuwige kou 's nachts,

De zilveren afstand smelt als in een droom,

Zwarte sneeuw, slecht weer en honger,

Overal plakkerige modder in het voorjaar.

Moshkara zal een korte zomer eten,

En dan regent het

Kolyma, de zon verstopte zich ergens,

Kolyma, verwacht geen verwennerij.

Kolyma-ma, moeder.

Kolyma-ma, moeder.

En voor het slapen gaan, ja, bid aan de muur,

Verscholen achter een borstkruis.

Zwarte sneeuw, wolken als vogels

En de dageraad brandde als een vreugdevuur, brandde als een vreugdevuur.

Kolyma-ma, moeder.

Kolyma-ma, moeder.

Kolyma, Kolyma.