Горец - Александр Маршал

Ветер потянется с гор, так потихоньку, солнце согрело лицо, как-то легонько.

Там, где стоял старый дом, только руины, рядом, согнувшись, старик,

тронул седины.

Ночью случайный заряд рядом взорвался, жить поседевший старик чудом остался.

Но, не проснувшись, лежат дочка и внуки, рвут клочья белых волос старые руки.

Вся его долгая жизнь только работа, вся его трудная жизнь только заботы.

Здесь не стареют одни синие горы, думал последние дни встретит не скоро.

Старое вынув ружьё, тихо побрёл он, где-то звучали вдали смех, разговоры.

За деревянным мостом вьётся дорога, танки тянулись по ней в линию строго.

Встал на дороге старик, вскинув винтовку, руки держали её как-то неловко.

Парень какой-то кричал, вылез из танка, и разрядил автомат, весь, без остатка.

Танки спешили вперёд в линию строго, солнце за гору ушло, вьётся дорога.

Сколько ещё впереди мирных околиц, кто-то сказал из солдат: «Чокнутый горец».

Чокнутый горец…

De wind zal uit de bergen trekken, zo langzaam dat de zon het gezicht op de een of andere manier lichtjes verwarmde.

Waar het oude huis stond, alleen ruïnes, vlakbij, voorovergebogen, een oude man,

grijze haren aangeraakt.

'S Nachts explodeerde een willekeurige lading in de buurt, de grijsharige oude man overleefde op wonderbaarlijke wijze.

Maar als ik niet wakker word, liegen mijn dochter en kleinkinderen, oude rotten scheuren plukjes wit haar.

Zijn hele lange leven is alleen maar werk, zijn hele harde leven is alleen maar zorgen.

Hier worden alleen blauwe bergen niet oud, ik dacht dat de laatste dagen elkaar niet snel zouden ontmoeten.

Nadat hij een oud geweer had gepakt, dwaalde hij rustig rond, ergens in de verte gelach en gesprekken klonken.

Achter de houten brug slingert een weg, de tanks trokken er in een rechte lijn langs.

Een oude man stond op de weg en gooide zijn geweer in de lucht, zijn handen hielden het op de een of andere onhandige manier vast.

Een man schreeuwde, stapte uit de tank en laadde het machinegeweer, allemaal, spoorloos.

De tanks haastten zich in een rechte lijn vooruit, de zon was achter de berg verdwenen, de weg slingerde.

Hoeveel meer vredige buitenwijken zijn er nog, zei een van de soldaten: "Gekke bergbeklimmer."

Gekke bergbeklimmer…