Будем жить - Александр Маршал

Там, за окном, скиталец ветер со снегом весело кружит,

Ты не один такой на свете, давай, служивый, будем жить.

Ты не один такой на свете, давай, служивый, будем жить.

На этой кухоньке в шесть метров мы выпьем и поговорим,

Холодный дождь зарядит где-то, растает грусть, как едкий дым.

Холодный дождь зарядит где-то, растает грусть, как едкий дым.

Припев:

Майор, угости сигареткой, давай посидим, подымим.

Пусть дождь моет улицы где-то, развеется грусть, словно дым, развеется грусть,

словно дым.

Когда вернулся ты весною, не стала ждать, ушла жена.

А ты из Грозного с собою привёз больного пацана.

Пацан там этот партизанил, хотя ему лишь десять лет.

Он, как и ты, был тоже ранен, и, как и ты, чуть не ослеп.

Он, как и ты, был тоже ранен, и, как и ты, чуть не ослеп.

Припев:

Майор, угости сигареткой, давай посидим, подымим.

Пусть дождь моет улицы где-то, развеется грусть, словно дым, развеется грусть,

словно дым.

А смерти знаешь ты немало, друзей так трудно хоронить,

И трудно начинать сначала, давай, служивый, будем жить.

И трудно начинать сначала, давай, служивый, будем жить.

А пацанёнка ты поднимешь, вам с ним печали ни к чему,

Ты у судьбы своё отнимешь, давай, служивый, быть добру.

Ты у судьбы своё отнимешь, давай, служивый, быть добру.

Припев:

Майор, угости сигареткой, давай посидим, подымим.

Пусть дождь моет улицы где-то, развеется грусть, словно дым, развеется грусть,

словно дым.

Майор, угости сигареткой, давай посидим, подымим.

Пусть дождь моет улицы где-то, развеется грусть, словно дым, развеется грусть,

словно дым.

Daar, buiten het raam, een zwerver, de wind met sneeuw cirkelt vrolijk,

Je bent niet de enige in de wereld, kom op, soldaat, laten we leven.

Je bent niet de enige in de wereld, kom op, soldaat, laten we leven.

In deze zes meter lange kitchenette zullen we drinken en praten,

Koude regen zal ergens opladen, verdriet zal smelten als scherpe rook.

Koude regen zal ergens opladen, verdriet zal smelten als scherpe rook.

Refrein:

Majoor, trakteer me op een sigaret, laten we gaan zitten en roken.

Laat de regen ergens de straten wassen, verdriet zal verdwijnen als rook, verdriet zal verdwijnen,

zoals rook.

Toen je in het voorjaar terugkwam, wachtte je niet, je vrouw vertrok.

En je hebt een ziek kind meegebracht uit Grozny.

Deze jongen was daar partijdig, hoewel hij pas tien jaar oud was.

Hij was, net als jij, ook gewond en werd, net als jij, bijna blind.

Hij was, net als jij, ook gewond en werd, net als jij, bijna blind.

Refrein:

Majoor, trakteer me op een sigaret, laten we gaan zitten en roken.

Laat de regen ergens de straten wassen, verdriet zal verdwijnen als rook, verdriet zal verdwijnen,

zoals rook.

En je weet veel over de dood, het is zo moeilijk om vrienden te begraven,

En het is moeilijk om opnieuw te beginnen, kom op, soldaat, laten we leven.

En het is moeilijk om opnieuw te beginnen, kom op, soldaat, laten we leven.

En je zult het kind opvoeden, je hebt geen verdriet met hem nodig,

Je zult je lot ontnemen, kom op, soldaat, wees braaf.

Je zult je lot ontnemen, kom op, soldaat, wees braaf.

Refrein:

Majoor, trakteer me op een sigaret, laten we gaan zitten en roken.

Laat de regen ergens de straten wassen, verdriet zal verdwijnen als rook, verdriet zal verdwijnen,

zoals rook.

Majoor, trakteer me op een sigaret, laten we gaan zitten en roken.

Laat de regen ergens de straten wassen, verdriet zal verdwijnen als rook, verdriet zal verdwijnen,

zoals rook.