Our Revels Now Are Ended - Akira the Don, Alan Watts

The fact that life is transient

Is part of its liveliness

The poets in speaking of the transience of the world always utter their best

poetry

You know?

Our revels now are ended

These are actors as I foretold you are all spirits

And are melted into air

Into thin air

And like the baseless fabric of this vision

The cloud-capp'd towers

The gorgeous palaces

The solemn temples

The great earth itself

Yea, all which it inherit, shall dissolve

And, like this insubstantial pageant faded

Leave not a rack behind

We are such stuff as dreams are made of

We are such stuff as dreams are made of

We are such stuff as dreams are made of

And our little life

Is rounded in a sleep

And said so well it doesn’t seem so bad after all does it

You see

There is always, in the poetry of Evanescence a kind of funny nostalgia

Moralists will say

Those lovely lips which you so delighted to kiss today

Will in a few years rot and disclose the grinning teeth of the skull

So what?

The skull says

Lying in the grass

Chattering, finch and water fly are not merrier than I

Here among the flowers I lie laughing everlastingly

No

I may not tell the best

Surely, friends, I could have guessed

Death was but the good King’s jest

It was hid so carefully

Het feit dat het leven van voorbijgaande aard is

Maakt deel uit van zijn levendigheid

De dichters die spreken over de vergankelijkheid van de wereld doen altijd hun best

poëzie

Je weet wel?

Onze feesten zijn nu afgelopen

Dit zijn acteurs zoals ik had voorspeld dat jullie allemaal geesten zijn

En zijn gesmolten in de lucht

In dunne lucht

En zoals de ongegronde stof van deze visie

De met wolken bedekte torens

De prachtige paleizen

De plechtige tempels

De grote aarde zelf

Ja, alles wat het erft, zal oplossen

En, zoals deze niet-substantiële optocht vervaagde

Laat geen rek achter

We zijn dingen waar dromen van gemaakt zijn

We zijn dingen waar dromen van gemaakt zijn

We zijn dingen waar dromen van gemaakt zijn

En ons kleine leven

Wordt afgerond in een slaap

En zei zo goed dat het toch niet zo erg lijkt, toch?

Zie je

Er is altijd, in de poëzie van Evanescence, een soort grappige nostalgie

Moralisten zullen zeggen:

Die mooie lippen die je zo graag kuste vandaag

Zal binnen een paar jaar rotten en de grijnzende tanden van de schedel onthullen

En dan?

De schedel zegt

Liggend in het gras

Kwebbelen, vinken en watervliegen zijn niet vrolijker dan ik

Hier tussen de bloemen lig ik eeuwig te lachen

Nee

Ik kan het niet de beste vertellen

Zeker, vrienden, ik had het kunnen raden

De dood was slechts de grap van de goede koning

Het was zo zorgvuldig verborgen