Ты опять от меня прочь… - Виктор Третьяков

Ты опять от меня —

прочь,

А я в кабак от тебя —

пить.

Не случилась у нас —

дочь,

И не хочется мне

жить.

Ты меня позовёшь —

боль,

Я тебя позову —

бред.

Я б исполнил свою

роль,

Но меня без тебя

нет.

Всё заранее знал

Бог,

И не зря мне тебя

дал,

Чтобы я сохранил

вздох,

И со вздохом с колен

встал.

Но кричать, больше нет

сил,

И молчать, больше нет

слёз,

И тянуть, больше нет

жил,

И писать, больше нет

грёз…

И в душе больше нет

мест,

Хоть и полупустой

зал,

А на сцене горит

Крест:

Всё заранее Бог

знал!

Тридцать третий пошёл

год,

Это — первый Судьбы

знак.

Мне бы тоже пробить

лёд,

Но не знаю, увы,

как.

Мне бы тоже, сорвав

плоть,

Улететь в тишину

птиц.

И до самой Трубы

вплоть,

Простоять перед Ним

ниц…

Всё заранее знал

Бог,

И не дал нам гнезда

свить,

Я бы много чего

смог,

Только как мне теперь

жить?

Не случилась у нас

дочь,

Колокольный стоит

звон…

А про слёзы твои

в ночь,

Мне на пятницу был

сон.

Je bent weer van mij -

weg,

En ik ben in een taverne van jou -

drankje.

Is ons niet overkomen -

dochter,

En ik wil niet

live.

Je zult me ​​bellen -

pijn,

Ik zal je bellen -

raaskallen.

ik zou mijn . vervullen

rol,

Maar ik zonder jou

nee.

Wist alles van tevoren

God,

En niet voor niets heb ik je nodig

gaf,

Voor mij om te bewaren

zucht,

En met een zucht van je knieën

opgestaan.

Maar schreeuwen, niet meer

kracht,

En zwijg, niet meer

tranen

En trekken, niet meer

leefde,

En schrijven, niet meer

dromen...

En in de ziel is er niet meer

plaatsen,

Hoewel half leeg

hal,

En op het podium brandt het

Kruis:

Alles bij voorbaat God

wist!

Drieëndertig gingen

jaar,

Dit is de eerste Destiny

teken.

Ik wil ook graag doorbreken

ijs,

Maar ik weet het niet, helaas

als.

Ik zou ook scheuren

vlees,

Vlieg de stilte in

vogels.

En naar de pijp zelf

tot,

Ga voor Hem staan

knielen…

Wist alles van tevoren

God,

En gaf ons geen nest

twist,

Ik zou veel dingen doen

smog,

Hoe moet ik nu?

live?

Is ons niet overkomen

dochter,

Bell staat

bellen...

En over je tranen

's nachts,

Ik was op vrijdag

droom.