Троица - Александр Новиков

Жизнь звучала, как ария,

Как высокий девиз.

Забавлял на гитаре я

Двух прелестных девиц.

И мелодия нервная

Увивалась плющом —

Так мне нравилась первая.

И вторая еще.

Загорелые, гладкие,

Хохотали в луну.

Мне казались мулатками,

И хотел хоть одну.

Что-то пьяное выпелось,

Завело под дугой.

Пел, на первую выпялясь,

А тянуло к другой.

Из июля не вынырнуть,

Из цветочной реки,

Чтоб не всклочить, не вывернуть

Тихих клумб парики.

И чем дальше, тем боязней

Без любви под луной…

Так хотелось обоих мне.

Только, чур, по одной!

И однажды на встречу мне

Заявилась одна —

Разухабистым вечером

Спутал бес-сатана.

И амуры все с луками

Послетались сюда!

И больше я их подругами

Не встречал никогда.

Жизнь — прелестная ария.

И высокий девиз.

Забавлял на гитаре я

Двух прелестных девиц.

Это все не приснилось мне,

Но минуло, как вдох…

Видно, божею милостью

Только в троице — бог.

Het leven klonk als een aria

Wat een verheven motto.

ik speelde de gitaar

Twee lieve meiden.

En de melodie is nerveus

Gewikkeld in klimop -

Dus ik vond de eerste leuk.

En de tweede.

Gebruind, glad,

Ze lachten om de maan.

Ze zagen eruit als mulatten voor mij

En ik wilde er minstens één.

Iets dronken was dronken

Onder de boog begonnen.

Hij zong, starend naar de eerste,

En aangetrokken tot een ander.

Kom niet uit juli,

Van de bloemenrivier

Om niet over te geven, niet om te draaien

Rustige bloembedden pruiken.

En hoe verder, hoe banger

Zonder liefde onder de maan...

Dus ik wilde beide.

Alleen, let wel, één voor één!

En op een dag om mij te ontmoeten

Een kwam opdagen -

onstuimige avond

Verward demon-Satan.

En cupido's allemaal met strikken

Hier gevolgd!

En meer ben ik hun vriendinnen

Nooit ontmoet.

Het leven is een mooie aria.

En een verheven motto.

ik speelde de gitaar

Twee lieve meiden.

Ik heb het niet allemaal gedroomd

Maar het ging als een ademteug voorbij...

Uiteraard, door de genade van God

Alleen in de drie-eenheid is God.