En feu de détresse - Kery James

Mes fautes sont lourdes car mes défauts sont graves

Je suis venu en éclaireur, pourtant mon coeur est en naufrage

Je suis qu’un aveugle qu’ils prennent pour guide

Rien qu’un homme que le diable a pris pour cible

Mes péchés sont nombreux

Tellement nombreux que je peux pas les dénombrer

J’peux qu’espérer que Dieu me pardonne

Qu’il m’accorde le repentir avant que ma dernière heure sonne

J'écris peut-être l’un de mes textes les plus poignants

Car à cette heure ma vie semble prendre un tournant

Les tourments font suite aux rebondissements

Comme quoi, toi comme moi, on est pas à l’abri du changement

Mais au fond ai-je vraiment changé?

Je dois constater que pour moi même je reste un danger

Je te jure la foi c’est tout ce que j’ai

Si j’la perds, frère, j’perds tout ce que j’ai

J’ai mis ma vie, en feu de détresse

J’attends une aide, qui tarde à me venir

J’suis envahi, par mes faiblesses

Au point d’ignorer, ce qu’Alix Mathurin va devenir

L’avenir me paraît sombre

Le soleil brille toujours pourtant je sombre

Plus rien de certain si ce n’est la tombe

Je distingue plus mon chemin y’a trop d’ombre

J’ai fait ce que je pouvais

A défaut d’avoir accompli c’que j’voulais

Je suis étonné d'être encore debout

Et parfois envers c’que j’fais, j’t’avoue, j’ai du dégoût

J’me fais peur, j’suis à plaindre

Et si j’baissais les bras j’serais à craindre

Avec ce qu’il reste de moi, je me bats

Et avant tout ce sont mes pulsions que j’combats

Avec ce qu’il reste de moi je lutte

Je m’accroche, mais malgré moi je chute

Avec ce qu’il reste de lui, jusqu’où

Alix Mathurin pourra tenir le coup

J’ai mis ma vie, en feu de détresse

J’attends une aide, qui tarde à me venir

J’suis envahi, par mes faiblesses

Au point d’ignorer, ce qu’Alix Mathurin va devenir

Parfois j’ai l’impression que je n’y arriverai pas

Et là je n’ai plus envie de me battre, mais de baisser les bras

Crois-moi, le combat contre le mal est sans répit, intense

Il fait mal, déchire, comme un couteau dans une plaie

J’me vide, j’me perds, mon coeur saigne

J’appelle à l’aide mais je trouve personne qui puisse

Apaiser mes peines

Même pas une épaule sur laquelle je pourrais me reposer

Trop de pressions accumulées, un jour j’pourrais exploser

Trop exposé au danger, je suis au bord du gouffre

Les nerfs à vif, à cran, j’pourrais devenir ouf

Scotché a mon lit, j’ai peine à m’lever

J’me dis qu’y a 2 ans, j’aurais souhaité crever

Excusez moi mais je traverse une tempête

A bord d’un navire que je n’ai même pas l’droit de déserter

J’trouve pas de médecin qui puisse enfin guérir mes maux

Et combien comprendront mes lettres derrière ces mots

Ce texte, récit d’un homme qui a beaucoup perdu

Peut être même d’un chercheur qui s’est perdu

Pardonnez moi si je n’suis pas à la hauteur

Si j’ramène la honte plutôt que l’honneur

Pardonnez moi si j’ramène la défaite plutôt que la victoire

L’incertitude plutôt que l’envie d’croire

Moi j’ai fait c’que j’pouvais

A défaut d’avoir accompli c’que j’voulais

J’ai mis ma vie, en feu de détresse

J’attends une aide, qui tarde à me venir

J’suis envahi, par mes faiblesses

Au point d’ignorer, ce qu’Alix Mathurin va devenir

Mijn fouten zijn zwaar omdat mijn fouten ernstig zijn

Ik kwam als verkenner, maar mijn hart zinkt

Ik ben gewoon een blinde man die ze als gids nemen

Gewoon een man die de duivel op het oog had

Mijn zonden zijn talrijk

Zoveel dat ik ze niet kan tellen

Ik kan alleen maar hopen dat God me vergeeft

Schenk mij berouw voordat mijn laatste uur slaat

Ik schrijf misschien wel een van mijn meest aangrijpende teksten

Want op dit uur lijkt mijn leven een wending te nemen

De kwellingen volgen de wendingen

Zoals wat, je vindt me leuk, we zijn niet immuun voor verandering

Maar ben ik diep van binnen echt veranderd?

Ik moet beseffen dat ik voor mezelf een gevaar blijf

Ik zweer geloof dat is alles wat ik heb

Als ik haar verlies, broer, verlies ik alles wat ik heb

Ik heb mijn leven in nood gezet

Ik wacht op hulp, die traag op komst is

Ik ben binnengevallen, door mijn zwakheden

Tot op het punt van negeren, wat Alix Mathurin zal worden

De toekomst ziet er duister voor mij uit

De zon schijnt nog steeds maar ik ben aan het zinken

Niets is zeker behalve het graf

Ik zie mijn weg niet meer, er is te veel schaduw

Ik deed wat ik kon

Niet hebben bereikt wat ik wilde

Ik sta versteld dat ik nog steeds wakker ben

En soms in de richting van wat ik doe, moet ik je bekennen, ik heb walging

Ik maak mezelf bang, ik heb medelijden

En als ik het opgaf, zou ik gevreesd worden

Met wat er nog van mij over is, vecht ik

En bovenal zijn het mijn impulsen waar ik tegen vecht

Met wat er nog van mij over is, worstel ik

Ik hou vol, maar ondanks mezelf val ik

Met wat er nog van hem over is, hoe ver?

Alix Mathurin kan het volhouden

Ik heb mijn leven in nood gezet

Ik wacht op hulp, die traag op komst is

Ik ben binnengevallen, door mijn zwakheden

Tot op het punt van negeren, wat Alix Mathurin zal worden

Soms heb ik het gevoel dat ik het niet ga redden

En daar wil ik niet meer vechten, maar opgeven

Geloof me, de strijd tegen het kwaad is meedogenloos, intens

Het doet pijn, tranen, als een mes in een wond

Ik maak mezelf leeg, ik verlies mezelf, mijn hart bloedt

Ik roep om hulp, maar ik vind niemand die dat kan

Verzacht mijn verdriet

Zelfs geen schouder waarop ik kon leunen

Te veel opgebouwde druk, op een dag zou ik kunnen ontploffen

Te blootgesteld aan gevaar, ik ben op het randje

Zenuwen op scherp, op scherp, ik zou gek kunnen worden

Aan mijn bed gekluisterd, ik kan bijna niet opstaan

Ik zeg tegen mezelf dat ik 2 jaar geleden graag had willen sterven

Sorry, maar ik ga door een storm

Aan boord van een schip waarvan ik niet eens het recht heb om te deserteren

Ik kan geen dokter vinden die eindelijk mijn kwalen kan genezen

En hoevelen zullen mijn letters achter deze woorden begrijpen

Deze tekst, het verhaal van een man die veel heeft verloren

Misschien zelfs een verdwaalde onderzoeker

Vergeef me als ik er niet aan toe ben

Als ik schaamte terugbreng in plaats van eer

Vergeef me als ik eerder nederlaag dan overwinning breng

Onzekerheid in plaats van het verlangen om te geloven

Ik deed wat ik kon

Niet hebben bereikt wat ik wilde

Ik heb mijn leven in nood gezet

Ik wacht op hulp, die traag op komst is

Ik ben binnengevallen, door mijn zwakheden

Tot op het punt van negeren, wat Alix Mathurin zal worden