Таня - Джан - Гарик Кричевский

Не приеду я в этот город вновь,

Не увижу я первую любовь.

Разделяет нас океан,

Где же ты моя, Таня-джан.

Помнишь как тебе я дарил цветы,

Для тебя писал песни и стихи,

Но потом этап в Магадан,

Где же ты моя, Таня-джан.

Жил я как умел, по земле бродил,

И бывало мне не хватало сил.

Но со мной был твой талисман,

Где же ты моя, Таня-джан.

Где-то далеко, на краю земли

Я не знаю что вспоминаешь ты:

Может быть далекий Севан,

Где же ты моя, Таня-джан

Много лет прошло, все как на духу,

Я опять пришел к дому твоему.

Но соседи прячут глаза,

У меня на сердце тоска.

«Ахтамар"возьму, соберу друзей,

Все им расскажу о судьбе своей.

И поедем мы в Дилижан,

Где же ты моя, Таня-джан.

Ik zal niet meer naar deze stad komen,

Ik zal mijn eerste liefde niet zien.

De oceaan scheidt ons

Waar ben je, mijn Tanya-jan.

Weet je nog hoe ik je bloemen gaf,

Ik heb liedjes en gedichten voor je geschreven,

Maar dan de etappe naar Magadan,

Waar ben je, mijn Tanya-jan.

Ik leefde zo goed als ik kon, zwierf over de aarde,

En soms had ik niet genoeg kracht.

Maar je talisman was bij mij,

Waar ben je, mijn Tanya-jan.

Ergens ver weg, aan de rand van de aarde

Ik weet niet wat je je herinnert:

Misschien verre Sevan,

Waar ben je, mijn Tanya-jan

Vele jaren zijn verstreken, alles is in een goed humeur,

Ik kwam weer bij je thuis.

Maar de buren verbergen hun ogen

Ik heb een verlangen in mijn hart.

"Akhtamar" zal ik nemen, ik zal vrienden verzamelen,

Ik zal ze alles over mijn lot vertellen.

En we gaan naar Dilijan,

Waar ben je, mijn Tanya-jan.