Осень нашей любви - Владимир Кузьмин

Память снова сердце колит,

не уйти от этой боли мне,

за окном все пожелтело,

счастье снова не успело, нет.

Нас врасплох застала осень,

у любви прощения просим мы.

Что случилось с тобой?

Просто осень пришла…

Солнце редкими лучами,

попрощаться хочет с нами вновь.

То мечтою окрыляет, то сомнением

отравляет кровь.

Я люблю тебя как прежде и

живу в святой надежде, что!

Будет все хорошо, до живем до весны!

De herinnering doet mijn hart weer pijn

ga niet weg van deze pijn voor mij,

alles werd geel buiten het raam,

geluk is weer mislukt, nee.

De herfst heeft ons verrast

we vragen vergeving uit liefde.

Wat is er met jou gebeurd?

De herfst is net aangebroken...

De zon met zeldzame stralen

wil weer afscheid van ons nemen.

Het inspireert met een droom, dan met een twijfel

vergiftigt het bloed.

Ik hou van je zoals voorheen en

Ik leef in de heilige hoop dat!

Alles komt goed, totdat we leven tot de lente!