Караван - Новелла Матвеева

Мой караван шагал через пустыню,

Мой караван шагал через пустыню

Первый верблюд о чем-то с грустью думал,

И остальные вторили ему.

И головами так они качали,

Словно о чем-то знали, но молчали,

Словно о чем-то знали, но не знали:

Как рассказать, когда, зачем, кому…

Змеи шуршали среди песка и зноя…

Что это там?

Что это там такое?

Белый корабль, снастей переплетенье,

Яркий флажок, кильватер голубой…

Из-под руки смотрю туда, моргая:

Это она!

Опять — Фата-моргана!

Это ее цветные сновиденья

Это ее театр передвижной!

Путь мой далек.

На всем лежит истома.

Я загрустил: не шлют письма из дома…

«Плюй ты на все!

Учись, брат, у верблюда!»

—

Скажет товарищ, хлопнув по плечу.

Я же в сердцах пошлю его к верблюду,

Я же — в сердцах — пошлю его к верблюду:

И у тебя учиться, мол, не буду,

И у верблюда — тоже не хочу.

Друг отошел и, чтобы скрыть обиду,

Книгу достал, потрепанную с виду,

С грязным обрезом, в пестром переплете,

Книгу о том, что горе не беда…

…Право, уйду!

Наймусь к фата-моргане:

Буду шутом в волшебном балагане,

И никогда меня вы не найдете:

Ведь от колес волшебных нет следа.

Но караван все шел через пустыню,

Но караван шагал через пустыню,

Шел караван и шел через пустыню,

Шел потому, что горе — не беда.

Mijn karavaan marcheerde door de woestijn

Mijn karavaan marcheerde door de woestijn

De eerste kameel dacht droevig aan iets,

En de rest echode hem.

En dus schudden ze hun hoofd,

Alsof ze iets wisten, maar zwegen,

Alsof ze iets wisten, maar niet wisten:

Hoe te vertellen wanneer, waarom, aan wie...

De slangen ritselden tussen het zand en de hitte...

Wat is het daar?

Wat is het daar?

Wit schip, versnelling interliniëring,

Heldere vlag, blauwe kielzog ...

Van onder mijn arm kijk ik daar knipperend:

Dat is ze!

Nogmaals - Fata Morgana!

Dit zijn haar kleurrijke dromen

Dit is haar mobiele theater!

Mijn pad is ver.

Er is loomheid over alles.

Ik was verdrietig: ze sturen geen brieven vanuit huis...

"Spuug op alles!

Leer, broeder, van een kameel!”

—

Een vriend zal zeggen, op de schouder klappend.

Maar in mijn hart zal ik hem naar de kameel sturen,

Maar ik - in mijn hart - zal hem naar de kameel sturen:

En ik zal niet van je leren, zeggen ze,

En ik wil ook geen kameel.

Een vriend liep weg en om de belediging te verbergen,

Ik haalde het boek tevoorschijn, het zag er sjofel uit,

Met een vuile snede, in een kleurrijke band,

Een boek over het feit dat rouwen geen probleem is...

...Ok, ik ga weg!

Huur een Fata Morgana:

Ik zal een nar zijn in een toverhokje,

En je zult me ​​nooit vinden:

Er is tenslotte geen spoor van magische wielen.

Maar de karavaan bleef door de woestijn trekken,

Maar de karavaan marcheerde door de woestijn,

Er was een karavaan en ging door de woestijn,

Ik ging omdat verdriet geen probleem is.