Горизонт - Новелла Матвеева

I. Видишь, зеленым бархатом отливая,

Море лежит спокойнее, чем земля,

Видишь, как будто ломтик от каравая,

Шлюпка отшвартовалась от корабля.

II.

Яхты и параходы ушли куда-то

Словно по краю моря на край земли,

Словно, как по натянутому канату

В цирке канатоходцы пройти смогли.

III.Ты же так хорошо это море знаешь,

Ты же такие песни о нем поешь,

Что ж ты за горизонтом не исчезаешь,

Что ж ты за параходами не плывешь?

IV.

Словно, как по натянутому канату

В цирке канатоходцы пройти смогли,

Снова Константинополь, Суэц, Канада,

Снова по краю моря на край Земли.

V. Видишь, по краю моря обрыв отвесный,

Лодки и пароходы идут скользя.

Робко и осторожно держась над бездной,

Помня, что оступиться туда нельзя.

VI.

Повторение I куплета.

I. Zie je, groen fluweel laten vallen,

De zee is rustiger dan het land,

Zie je, als een plak van een brood,

De boot losgemaakt van het schip.

II.

Jachten en stoomboten zijn ergens heen gegaan

Als langs de rand van de zee tot aan de rand van de aarde,

Als op een slappe koord

De koorddansers konden passeren in het circus.

III Je kent deze zee zo goed,

Je zingt zulke liedjes over hem,

Waarom verdwijn je niet achter de horizon,

Waarom volg je de stoomboten niet?

IV.

Als op een slappe koord

In het circus konden koorddansers passeren,

Opnieuw Constantinopel, Suez, Canada,

Weer langs de rand van de zee naar de rand van de aarde.

V. Je ziet, langs de rand van de zee, een steile klif,

Boten en stoomboten gaan glijden.

Schuchter en voorzichtig vasthoudend aan de afgrond,

Onthoud dat je daar niet kunt struikelen.

VI.

Herhaling van vers I.