The Wheelbarrow - Major Parkinson

This is your life, it isn’t much

Learning to live, learning to touch

Pulling the brakes, but still the wheels keep turning around

This is your life, and it is mundane

Follow the tracks in a maze through the barrens

Never to find your way home

Circling vultures and flickering lanterns

Showed you the way to the square of your mind

Moving the hands that you claim as your own

It’s inevitable, it’s inevitable like time

Poor Lizzy McKay, she wasn’t the same after the crash

According to rumors she had a relapse, or may I say, a nervous breakdown

Nothing was real excpt the old memories of summrtime

Hobbling barefoot over the pebbles and bubble wrap

She was the queen among the powder’d bag-wigs and ruffy-tuffy heads

Poor Lizzy McKay, she wasn’t the same after the fall

With letters from Paris and cabinet card pictures from Montreal

Having a ball, lost in the pages of the devouring summertime

Lizzy McKay created a garden of figurines and libertines among the statues of

clay

She can do anything, she can love everyone

Doing the same routine over and over

Sparkling diamond ring, doing the highland fling

Pulling the same routine over and over

Dancing through repetition

Poor mr.

Demille, he wasn’t the same after the war

Lost in delirium, he was Napoleons troubadour at Borodino

Always too feeble, always too quail for the kettledrum

Down at the floodgate he was a priest with a timber boom

He thought a spike broom was a gunstock of hay

He can do anything, he can fight anyone

Doing the same routine over and over

Cold as a diamond ring, covered in gabardine

Marching through time, he gets older and older

We can do anything, we can change everyone

Pulling the same routine over and over

Writing a symphony of dwelling disharmony

Pulling the plug is just out of the question

Dance me through repetition!

Spruces and foxgloves in plum colored cascades

Wheelbarrows of pinecones and cloudberry cream

It’s Monday, it’s Tuesday, and nothing is happening

Squirrels and ducks pushing marbles

The conifer forest is yours for the rest of the day

There’s no way of knowing, the river keeps flowing on and on and on

This is your life, it isn’t much

Learning to live, learning to touch

Pulling the brakes, but still the wheels keep turning around

This is your life, and it is mundane

Follow the tracks in a maze through the barrens

Never to find your way home

Circling vultures and flickering lanterns

Showed you the way to the square of your mind

Moving the hands that you claim as your own

It’s inevitable, it’s inevitable like time

She can do anything, he can change anyone

Doing the same routine over and over

Bold as a diamond ring, doing the highland fling

Marching through time, they get older and older

Dancing, dancing, dancing

Dit is jouw leven, het is niet veel

Leren leven, leren aanraken

Trekken aan de remmen, maar toch blijven de wielen draaien

Dit is jouw leven, en het is alledaags

Volg de sporen in een doolhof door de barrens

Nooit meer de weg naar huis vinden

Rondcirkelende gieren en flikkerende lantaarns

Heeft je de weg gewezen naar het vierkant van je geest

De handen verplaatsen die u claimt als uw eigen handen

Het is onvermijdelijk, het is onvermijdelijk zoals tijd

Arme Lizzy McKay, ze was niet meer dezelfde na de crash

Volgens geruchten had ze een terugval, of mag ik zeggen een zenuwinzinking

Niets was echt behalve de oude herinneringen aan de zomertijd

Op blote voeten over de kiezels en noppenfolie strompelen

Ze was de koningin onder de gepoederde pruiken en tuffy hoofden

Arme Lizzy McKay, ze was niet meer dezelfde na de val

Met brieven uit Parijs en foto's van kabinetskaarten uit Montreal

Een bal hebben, verloren in de pagina's van de verslindende zomer

Lizzy McKay creëerde een tuin van beeldjes en libertijnen tussen de beelden van

klei

Ze kan alles, ze kan van iedereen houden

Steeds dezelfde routine herhalen

Fonkelende diamanten ring, doen de highland-fling

Steeds dezelfde routine herhalen

Dansen door herhaling

Arme meneer

Demille, hij was niet meer dezelfde na de oorlog

Verloren in delirium, was hij Napoleons troubadour in Borodino

Altijd te zwak, altijd te kwartel voor de pauk

Beneden bij de sluisdeur was hij een priester met een houtboom

Hij dacht dat een spiesbezem een ​​geweerkolf hooi was

Hij kan alles, hij kan tegen iedereen vechten

Steeds dezelfde routine herhalen

Koud als een diamanten ring, bedekt met gabardine

Terwijl hij door de tijd marcheert, wordt hij ouder en ouder

We kunnen alles, we kunnen iedereen veranderen

Steeds dezelfde routine herhalen

Een symfonie van woningdisharmonie schrijven

De stekker eruit trekken is gewoon uit den boze

Dans me door herhaling!

Sparren en vingerhoedskruid in pruimkleurige watervallen

Kruiwagens van dennenappels en bergframbozenroom

Het is maandag, het is dinsdag en er gebeurt niets

Eekhoorns en eenden die knikkers duwen

Het naaldbos is de rest van de dag van jou

Er is geen manier om het te weten, de rivier blijft maar door en door blijven stromen

Dit is jouw leven, het is niet veel

Leren leven, leren aanraken

Trekken aan de remmen, maar toch blijven de wielen draaien

Dit is jouw leven, en het is alledaags

Volg de sporen in een doolhof door de barrens

Nooit meer de weg naar huis vinden

Rondcirkelende gieren en flikkerende lantaarns

Heeft je de weg gewezen naar het vierkant van je geest

De handen verplaatsen die u claimt als uw eigen handen

Het is onvermijdelijk, het is onvermijdelijk zoals tijd

Zij kan alles, hij kan iedereen veranderen

Steeds dezelfde routine herhalen

Vet als een diamanten ring, het doen van de highland-fling

Marcheren door de tijd, ze worden ouder en ouder

Dansen, dansen, dansen