Южная прощальная - Александр Градский, Группа Скоморохи

В синем сумраке ночей с ручьем встречается ручей

С зарей встречается заря

И люди много говорят, только все это—зря.

Ты помнишь, я садил сады, где синева и блеск воды,

Но на корню гнил синий лес.

На свете нет былых чудес и ноша нелегка.

Нежный запах тубероз навевает сладость грез

И всему невольно веришь

Ах, не напрасно ль?

В небе звездная пыльца, обещаньям нет конца

Из неправды в правду двери—не отыскать нам.

Предположим, ты в анфас на фоне звезд и в первый раз

В моей руке твоя рука

Что за банальная строка, но лучше нет пока

Ты помнишь, я садил сады, где синева и блеск воды,

Но на корню сгнил синий лес

На свете нет былых чудес и ноша нелегка.

Ах, как хочется порой

Нам играть чужую роль,

Чтобы выглядеть прилично и не без дохода

Происходит эта жизнь

И в унижении и лжи

Без свободы нет любви, а в любви нет свободы.

Я не знаю, что со мной

Где мой берег, где покой

В чем я прост.

А в чем я сложен для понятья,

Но быть таким, каков ты есть

В этом мужество и честь

Вот что песнею такой хотел, друзья, вам сказать я.

In de blauwe schemering van de nachten ontmoet een stroom een ​​stroom

De dageraad ontmoet de dageraad

En mensen praten veel, maar het is allemaal tevergeefs.

Weet je nog dat ik tuinen aanlegde, waar het blauw en de glitter van water,

Maar het blauwe bos was aan de wortel aan het rotten.

Er zijn geen wonderen uit het verleden in de wereld en de last is niet licht.

De zachte geur van tuberoos roept de zoetheid van dromen op

En je gelooft onwillekeurig alles

Ach, is het niet tevergeefs?

Sterrenstof in de lucht, beloften eindigen nooit

Van onwaarheid naar waarheid, de deur is voor ons niet te vinden.

Stel dat je voor het eerst in je gezicht tegen de achtergrond van de sterren staat

Jouw hand is in mijn hand

Wat een banale lijn, maar nog niet beter

Weet je nog dat ik tuinen aanlegde, waar het blauw en de glitter van water,

Maar het blauwe bos verrotte bij de wortel

Er zijn geen wonderen uit het verleden in de wereld en de last is niet licht.

Oh wat wil je soms

We spelen de rol van iemand anders

Er fatsoenlijk uitzien en niet zonder inkomen

Dit leven gebeurt

En in vernedering en leugens

Zonder vrijheid is er geen liefde, en in liefde is er geen vrijheid.

Ik weet niet wat er met mij gebeurt

Waar is mijn kust, waar is vrede

Waar ben ik simpel in.

En wat ben ik moeilijk te begrijpen,

Maar wees wie je bent

Dit is moed en eer

Dat is wat ik je met dit lied wilde vertellen, vrienden.