Обстановочка - Александр Градский, Группа Скоморохи

Ревет сынок, побит за двойку с плюсом.

Жена на локоны взяла последний рубль.

Супруг, убитый лавочкой и флюсом, подсчитывает месячную убыль.

Кряхтят на счетах жалкие копейки.

Покупка зонтика и дров пробила брешь.

А розовый капот из бумазейки, бросает в пот склонившуюся плешь.

Над самой головой насвистывает чижик, хоть птичка божая не кушала с утра.

На блюдце киснет одинокий рыжик, но водка выпита до капельки вчера.

Дочурка под кроватью ставит кошке клизму.

В наплыве счастья полуоткрывши рот.

А кошка, мрачному предавшись пессимизму, трагичным голосом взволнованно орет.

Безбровая сестра в облезлой кацавейке насилует простуженный рояль,

А за стеной жиличка белошвейка поет романс — «Пойми мою печаль…»

Как не понять… В столовой тараканы, оставя черствый хлеб, задумались слегка.

В буфете дребезжат сочуственно стаканы и сырость капает слезами с потолка.

Brullende zoon, geslagen voor een dubbeltje plus.

De vrouw nam de laatste roebel voor krullen.

De echtgenoot, gedood door een bank en stroom, berekent het maandelijkse verlies.

Zielige centjes grommen in de rekeningen.

Het kopen van een paraplu en brandhout sloeg een bres.

En een roze capuchon gemaakt van bumazeen, gooit een scheve kale plek in het zweet.

Boven je hoofd fluit een sijs, ook al heeft de vogel van God sinds de ochtend niet meer gegeten.

Een eenzame gember is zuur op een schoteltje, maar de wodka was gisteren tot een druppel opgedronken.

Dochter onder het bed geeft de kat een klysma.

In de toevloed van geluk, halfopen mond.

En de kat, die zich overgeeft aan somber pessimisme, schreeuwt opgewonden met een tragische stem.

Wenkbrauwloze zus in een sjofele katsaveyka verkracht een koude piano,

En achter de muur zingt een naaister een romance - "Begrijp mijn verdriet ..."

Hoe het niet te begrijpen ... In de eetkamer, kakkerlakken, die oud brood achterlieten, dachten een beetje na.

In het buffet rammelen glazen meelevend en vocht druipt met tranen van het plafond.