Das Geheimnis Im Hefeteig Oder Der Schuss Im Backofen - Reinhard Mey

Soweit ich mich noch erinnern kann

Fing alles mit einem Kuchen an Einem Apfelkuchen genauer gesagt

An einem 12. war’s, an einem Donnerstag

Ich hatte, um ihr eine Freude zu machen

Schnell nach dem Kochbuch allerlei Sachen

Wie Hefe und Mehl mit Äpfeln vermengt

Dann alles in eine Backform gezwängt

In den Teig noch «Herzlich willkommen» geritzt

Und alles auf kleinem Feuer erhitzt

Was dann geschah, geschah unheimlich schnell

Aus dem Backofen schoss es leuchtend und grell

Der Kuchen ist fertig, dachte ich schon

Dann gab’s eine mächtige Detonation

Und die Backform flog mir um die Ohren

Danach hab' ich wohl die Besinnung verloren

Ein Feuerwehrmann schleifte mich vor die Tür

Erst langsam kam ich wieder zu mir

Aus der Menge der Schaulust’gen draußen, im Frei’n

Redete ein Mannkrauses Zeug auf mich ein:

«Butterblume an Dornröschen:

Nordwind singt im Ofenrohr!»

Um ihn standen sehr unauffällig und stumm

Drei Herren in Trenchcoat und Schlapphut herum

Die zerrten mich an den Straßenrand

In einen Wagen, der mit laufendem Motor dort stand

Dann begannen sie an meiner Kleidung zu suchen —

Wohl nach den Resten von meinem Kuchen

Ich sagte, es seien Eier und Äpfel dabei

Man meinte, dass ich wohl ein Witzbold sei

Und schlug mir ein Fuksprechgerät hinter’s Ohr

Worauf ich abermals die Besinnung verlor

Von zwei Lampen geblendet erwachte ich

Eine Stimme im Dunkeln entschuldigte sich

Und sagte, meine Entführer wären

Grad' gut um tote Briefkästen zu leeren

Und ich sollte jetzt endlich die Formel hergeben

Andernfalls wäre mein Leben…

Da unterbrach ihn das Telefon

Aus dem Hörer hörte ich: «Hier Otto Spion

Wir haben die Formel ausfindig gemacht

Sie ist hier am Flugplatz, Gepäckschließfach acht

Robinson an Mäusezähnchen:

Bratkartoffeln blühen blau!»

Fluchtartig verließen alle den Raum

In Richtung Flugplatz und hatten kaum

Die Türe hinter sich zugeklinkt

Da erschien ein and’rer Agentenring

Der Anruf käme von ihrer Seite

Sagten sie mir, und dass es sie freute

Dass ich nun in ihrem Schutze sei

Und wie bahnbrechend meine Erfindung sei

Und wie wichtig für den Frieden der Welt

Dass sie nicht in die falschen Hände fällt

Doch jetzt sei die Zeit nicht für Diskussionen

Sie brachten mich an die Bahnstation

Und in einen Zug, und nach kurzer Zeit

Bremste er scharf, es war wieder soweit

Der Zug stand still und an den Türen

Erschienen, um mich erneut zu entführen

Vier mir noch nicht bekannte Herren

Ich ließ mich in ihren Wagen zerren

Und wartete geduldig und zahm

Dass die Sprache auf meine Formel kam

«Tangokönig an Walküre:

Der Pirol pfeift heute Nacht!»

Ich hatte doch nur einen Kuchen geplant

Dass es Sprengstoff würde, hab' ich nicht geahnt

Nur weiß ich mit den Zutaten nie Bescheid

Sie lobten meine Bescheidenheit

Und meinten, es sei mir Großes gelungen

Und boten mir gute Arbeitsbedingungen

Und angenehmes Betriebsklima an Von Seiten Regierung sei alles getan

Für eine fruchtbare Forschungsarbeit

Bis mein Flugzeug ging, blieb nur noch wenig Zeit

Da sie einen entschlossenen Eindruck machten

Ließ ich mich in ein Flugzeug verfrachten

Doch kaum hatte ich mich angeschnallt

Da erschien eine malerische Gestalt

Und zwang, welch' unerwartete Wandlung

Das Flugzeug noch vor dem Starten zur Landung

Nach diesem Akt kühner Luftpiraterie

Bedurfter es nicht vieler Phantasie

Um der nächsten Entführung entgegenzuseh’n

Doch zu meinem Erstaunen, ließ man mich geh’n

«Rumpelstilzchen ruft Schneewittchen:

Stroganoff, nix Kasatschok!»

Erst als ich in der Empfangshalle stand

Sah ich die Agenten allesamt

Inzwischen mir alle persönlich bekannt

Doch anscheinend war ich nicht mehr interessant

Mit sich selbst sehr beschäftigt, fotografierten

Sie sich gegenseitig und spionierten

Der Formel nur noch untereinander nach

Ein netter Agent, den ich darauf ansprach

Erklärte mir das und half mir noch aus

Mit dem Fahrgeld für die U-Bahn nach Haus

Das ganze ist längst schon Vergangenheit

Ich koch' nur noch manchmal, von Zeit zu Zeit

Und dann auch nur Tütensuppen und so

— Also Sachen ganz ohne Risiko

Ich hätte auch alles schon längst vergessen

Käme nicht neulich, unterdessen

Ein Brief von der Spionageabwehr

«Inhalt streng geheim!»

stand auf dem Kuvert

«Wie wir aus geheimer Quelle erfahren

Waren Sie vor zweieinhalb Jahren

In eine Sprengstoffaffäre verstrickt»

Daraufhin hab' ich ihnen mein Kochbuch geschickt

Doch so, wie ich jetzt die Geheimdienste seh'

Gelang es ihnen allen noch lange, eh'

Das Buch ankam, es zu fotokopieren

Und fleißig danach zu experimentieren

Und so wird in den Laboratorien der Welt

Nach meinem Rezept Apfelkuchen erstellt

Mit Hefeteig, Äpfeln und Zucker und Zimt

In der Hoffnung, einmal explodiert er doch

Und wenn sie nicht gestorben sind

Dann backen sie heute noch

Dann backen sie heute noch!

Zover ik me kan herinneren

Het begon allemaal met een taart. Een appeltaart om precies te zijn

Het was op een 12e, op een donderdag

Ik moest haar blij maken

Snel na het kookboek van alles

Zoals gist en bloem gemengd met appels

Toen werd alles in een bakvorm geperst

"Welkom" in het deeg gekrast

En alles verwarmd boven een klein vuurtje

Wat er daarna gebeurde gebeurde ongelooflijk snel

Het schoot helder en fel uit de oven

Ik dacht dat de taart klaar was

Toen was er een krachtige ontploffing

En de bakvorm vloog om mijn oren

Daarna moet ik het bewustzijn hebben verloren

Een brandweerman sleepte me de deur uit

Ik kwam langzaam weer tot mezelf

Van de menigte toeschouwers buiten, buiten

Sprak een man-fuzzy-ding met me:

«Boterbloem tot Doornroosje:

Noordenwind zingt in de kachelpijp!»

Om hem heen stond heel onopvallend en stil

Drie mannen in trenchcoats en slappe hoeden lopen rond

Ze sleepten me naar de kant van de weg

In een auto die daar geparkeerd stond met draaiende motor

Toen begonnen ze naar mijn kleren te kijken...

Waarschijnlijk na de restjes van mijn taart

Ik zei dat er eieren en appels waren?

Ze dachten dat ik een grappenmaker was

En sloeg een walkie-talkie achter mijn oor

Waarop ik weer het bewustzijn verloor

Ik werd verblind door twee lampen wakker

Een stem in het donker verontschuldigde zich

En zei dat mijn ontvoerders waren...

Gewoon goed voor het legen van dode mailboxen

En nu zou ik eindelijk de formule moeten opgeven

Anders zou mijn leven...

Toen onderbrak de telefoon hem

Van de hoorn hoorde ik: «Dit is Otto Spion»

We hebben de formule gevonden:

Ze is hier op het vliegveld, bagagekluis acht

Robinson tegen de tanden van muis:

Gebakken aardappelen bloeien blauw!»

Iedereen vluchtte haastig de kamer uit

In de richting van het vliegveld en nauwelijks gehad

De deur viel achter hem dicht

Toen verscheen er nog een agentenring

Het telefoontje zou van haar kant komen

Ze vertelden me en dat ze blij waren

Dat ik nu in haar bescherming ben

En hoe grensverleggend mijn uitvinding is

En hoe belangrijk voor wereldvrede

Dat het niet in verkeerde handen valt

Maar dit is niet het moment voor discussies

Ze brachten me naar het treinstation

En in de trein, en na een korte tijd

Als hij hard remde, was het weer zover

De trein stond stil en voor de deuren

Leek me weer te ontvoeren

Vier heren die ik nog niet heb ontmoet

Ik liet me in hun auto slepen

En wachtte geduldig en tam

Dat de taal tot mijn formule kwam

«Tango King naar Walküre:

De wielewaal fluit vanavond!»

Ik had alleen een taart gepland

Ik had geen idee dat het explosief zou zijn

Ik weet alleen niet wat de ingrediënten zijn

Ze prezen mijn bescheidenheid

En dacht dat ik geweldige dingen had bereikt

En bood me goede arbeidsvoorwaarden

En een prettige werksfeer Alles is gedaan door de overheid

Voor een vruchtbaar onderzoekswerk

Er was niet veel tijd meer voordat mijn vliegtuig vertrok

Omdat ze vastbesloten leken

Ik ben op een vliegtuig gezet

Maar ik had me nauwelijks vastgegespt

Toen verscheen er een pittoresk figuur

En gedwongen, wat een onverwachte verandering

Het vliegtuig voor het opstijgen voor de landing

Na die daad van gedurfde luchtpiraterij

Er was niet veel fantasie voor nodig

Om uit te kijken naar de volgende ontvoering

Maar tot mijn verbazing lieten ze me gaan

«Repelsteeltje roept Sneeuwwitje:

Stroganoff, geen kazachok!"

Pas toen ik in de ontvangsthal stond

Ik zag alle agenten

Ik ken ze nu allemaal persoonlijk

Maar blijkbaar was ik niet interessant meer

Druk bezig met zichzelf, foto's maken

Ze bespioneerden elkaar

Volgens de formule alleen onder elkaar

Een aardige makelaar vroeg ik ernaar

Heeft me dit uitgelegd en me geholpen

Met de metro naar huis

Het is allemaal al lang voorbij

Ik kook alleen af ​​en toe, af en toe

En dan alleen nog pakketsoepen en zo

— Dus dingen zonder enig risico

Ik zou alles al lang vergeten zijn

Kwam onlangs niet, ondertussen

Een brief van contraspionage

«Inhoud topgeheim!»

zei op de envelop

«Zoals we leren van een geheime bron»

Was jij twee en een half jaar geleden?

Verstrikt in explosievenaffaire»

Dus stuurde ik ze mijn kookboek

Maar zoals ik nu de geheime diensten zie

Is het ze allemaal lang gelukt, hè'

Het boek is aangekomen om het te kopiëren

En daarna ijverig experimenteren

En zo is het in de laboratoria van de wereld

Gemaakt van mijn appeltaart recept

Met gistdeeg, appels en suiker en kaneel

In de hoop dat het op een dag zal ontploffen

En als ze niet dood zijn?

Bak dan vandaag

Bak dan vandaag nog!