Сталкер - ГРОТ

На одинокой остановке пусто, на этой улице жили цыгане

Извилистый и темный путь стал, что тебя сюда так тянет?

Все это прошлое давай обрежем, эти демоны лежат на свалке,

Но ночами мое побережье посещает из прошлого сталкер

Это я сам, за капюшоном мои детские глаза и черные брови

Этот пацан просит никогда его не предавать, давит на совесть

Этот мир весь одичал и оскален, да пустой как выжженный остров

Только ты есть, незнакомый, чужой, но единственный рядом взрослый

Я взял за руку себя трехлетнего, ты не знаешь, откуда и кто я

Расправляй паруса, завтра будет ветрено, там впереди я все подготовил

Припев:

Темная ночь, лабиринт, мы с глазами завязанными

Кто это шёпотом нам дорогу подсказывает?

Упрямо на зов мы идем, а он лишь отдаляется,

Но узнаем себя в этом зове, когда не почувствуем ног

Темная ночь, лабиринт, мы с глазами завязанными

Кто это шёпотом нам дорогу подсказывает?

Упрямо на зов мы идем, а он лишь отдаляется,

Но узнаем себя в этом зове, когда не почувствуем ног

Мне на голову набросили мешок, я увидел старика, а лицо не успел

Он говорит о шаге, что еще не совершен

Говорит, что пришел передать мне доспех

Мои руки завязаны за спину, почему не пошел я здесь засветло?

Только голосом тихо и вкрадчиво возьми тайну и спрячь ее

Я один из вариантов твоего пути, теперь ты вырос, можешь сам определиться

Заправляй паруса, ведь ветер стих, ты узнаешь меня в зеркале лет через 30

Теперь ты принимаешь решение, компас и карта лежат в кармане

За каждым шагом ждет разветвление, какое прошлое моим станет

Я не спускаю с тебя глаз и жду, хоть и не могу больше здесь оставаться

Черная ночь, я один тут, растворилась в переулке фигура старца

Припев:

Темная ночь, лабиринт, мы с глазами завязанными

Кто это шёпотом нам дорогу подсказывает?

Упрямо на зов мы идем, а он лишь отдаляется,

Но узнаем себя в этом зове, когда не почувствуем ног

Темная ночь, лабиринт, мы с глазами завязанными

Кто это шёпотом нам дорогу подсказывает?

Упрямо на зов мы идем, а он лишь отдаляется,

Но узнаем себя в этом зове, когда не почувствуем ног

De eenzame bushalte is leeg, deze straat werd bewoond door zigeuners

Een kronkelig en donker pad is geworden, wat trekt je hier zo aan?

Laten we dit verleden doorbreken, deze demonen liggen op de vuilstort,

Maar 's nachts wordt mijn kust bezocht door een stalker uit het verleden

Ik ben het, achter de motorkap mijn babyogen en zwarte wenkbrauwen

Deze jongen vraagt ​​hem nooit te verraden, zet zijn geweten onder druk

Deze wereld is helemaal wild en grijnzend, maar leeg als een verschroeid eiland

Alleen jij bestaat, onbekend, buitenaards wezen, maar de enige volwassene in de buurt

Ik nam mijn driejarige zelf bij de hand, je weet niet waar en wie ik ben

Spreid je zeilen, morgen waait het, ik heb alles voorbereid

Refrein:

Donkere nacht, labyrint, we zijn geblinddoekt

Wie fluistert ons de weg?

We gaan koppig naar de roep, maar die gaat alleen maar weg,

Maar we herkennen onszelf in deze oproep als we onze voeten niet voelen

Donkere nacht, labyrint, we zijn geblinddoekt

Wie fluistert ons de weg?

We gaan koppig naar de roep, maar die gaat alleen maar weg,

Maar we herkennen onszelf in deze oproep als we onze voeten niet voelen

Ze gooiden een zak over mijn hoofd, ik zag een oude man, maar mijn gezicht had geen tijd

Hij heeft het over een stap die nog niet is gezet

Zegt dat hij is gekomen om mij het harnas te geven

Mijn handen zijn op mijn rug gebonden, waarom ben ik hier niet in het donker naartoe gegaan?

Alleen met een stille en insinuerende stem het geheim oppakken en verbergen

Ik ben een van de opties voor je pad, nu je volwassen bent, kun je zelf beslissen

Vul de zeilen, want de wind is gaan liggen, over 30 jaar herken je mij in de spiegel

Nu u een beslissing neemt, zitten het kompas en de kaart in uw zak

Achter elke stap is er een vork, welk verleden zal van mij zijn

Ik hou je in de gaten en wacht, ook al kan ik hier niet meer blijven

Zwarte nacht, ik ben hier alleen, de figuur van een oude man verdween in de steeg

Refrein:

Donkere nacht, labyrint, we zijn geblinddoekt

Wie fluistert ons de weg?

We gaan koppig naar de roep, maar die gaat alleen maar weg,

Maar we herkennen onszelf in deze oproep als we onze voeten niet voelen

Donkere nacht, labyrint, we zijn geblinddoekt

Wie fluistert ons de weg?

We gaan koppig naar de roep, maar die gaat alleen maar weg,

Maar we herkennen onszelf in deze oproep als we onze voeten niet voelen