Астрономы - Юрий Визбор

Ночами долго курят астрономы.

Колышет космос звезды-ковыли.

Там в океане пламя неземного

Вскипают бури неземной любви.

Какой корабль, надеждой окруженный

Рванется, чтоб узнать, что там в огне.

Какие убиваться будут жены

Погибших в неразгаданной стране?

И долго это горе будет плавать

И голосить у ветра на крыле.

И долго свет созвездий будет плакать

Над памятью сгоревших кораблей.

Но кто-нибудь опять начнет атаки,

Чтоб засветить открытий фонари.

Но ты держись подальше этой драки,

Но ты не открывай меня, сгоришь.

Astronomen roken 's nachts lang.

De kosmos zwaait met de vedergrassterren.

Daar in de oceaan is de vlam van het onaardse

Kook stormen van onaardse liefde.

Wat een schip omringd door hoop

Haasten om erachter te komen wat er in het vuur zit.

Welke vrouwen zullen worden vermoord?

Gedood in een onontdekt land?

En voor een lange tijd zal dit verdriet drijven

En schreeuwen tegen de wind op de vleugel.

En voor een lange tijd zal het licht van de sterrenbeelden huilen

Boven de herinnering aan de verbrande schepen.

Maar iemand zal weer aanvallen,

Om de openingslantaarns te verlichten.

Maar blijf uit de buurt van dit gevecht,

Maar maak me niet open, je verbrandt.