Frei! - Reinhard Mey

Die Tür aus gold‘nem Draht steht unverschlossen

Nur einen Augenblick, doch lang genug

Das Fenster, achtlos angelehnt, knarrt leise

Und öffnet einen Spaltbreit sich im Zug

Das ist die grosse, langersehnte Chance

Sie kommt nur einmal, jedes siebte Jahr:

Der Käfig offen und zugleich das Fenster

Ergreife sie im Flug, jetzt nimm sie wahr!

Den Kopf tief eingezogen ins Gefieder

Ein Zögern, dann ein rascher Flügelschlag

Um aufzusteigen aus der dunklen Stube

Hoch in den gleissend hellen Vormittag

Frei, frei, frei!

Endlich frei!

Der Gefangenschaft entflohen

Alles and‘re einerlei

Du bist frei, frei, frei

Endlich frei!

Du, das Symbol der Freiheit, eingeschlossen

Die Welt auf zwei Spannweiten eingeengt

Das eig‘ne Bild als einzigen Gefährten

Im Spiegel, der an einem Kettchen hängt

Nur ein Bewegungsablauf immer wieder

Bis zur Verzweiflung, stumpfsinnig gemacht

Ein Tuch, über das Drahtgeflecht geworfen

Bestimmt, ob für dich Tag ist oder Nacht

Manchmal flatterten Schatten vor dem Fenster

Da war ein Zanken, Zetern und Getos‘

Das Rascheln und das Singen ihrer Schwingen —

Wie beneidetest du sie um ihr Los!

Frei, frei, frei!

Endlich frei!

Der Gefangenschaft entflohen

Alles and‘re einerlei

Du bist frei, frei, frei

Endlich frei!

Du ziehst am klaren Himmel deine Kreise

Den Wind unter den Flügeln wie im Rausch

Ein eis‘ger Hauch statt der vertrauten Wärme

Verlor‘n, verirrt und doch ein guter Tausch!

Du wirst dein Valparaiso nicht finden

Nur Neid und Zank um deine Federpracht

Um ein paar Krumen aus dem Abfall streiten

Um eine Mauernische heute nacht

Du wirst nicht lang hier draussen bleiben können

Von Hunger und von Kälte ausgezehrt

Du wirst dein Valparaiso nicht finden

Doch jeder Flügelschlag dahin war‘s wert!

Du bist frei!

Endlich frei!

Der Gefangenschaft entflohen

Alles and‘re einerlei

Du bist frei, frei, frei

Endlich frei!

De deur van gouddraad staat ontgrendeld

Een momentje, maar lang genoeg

Het raam, achteloos op een kier, kraakt zachtjes

En opent een scheur in de trein

Dit is de grote, langverwachte kans

Het komt maar één keer, om de zeven jaar:

De kooi open en tegelijkertijd het raam

Vang ze tijdens de vlucht, zie ze nu!

Het hoofd diep in het verenkleed getrokken

Een aarzeling, dan een snelle vleugelslag

Om uit de donkere kamer te komen

Op naar de glinsterende heldere ochtend

Gratis, gratis, gratis!

Eindelijk vrij!

ontsnapte gevangenschap

Al het andere is hetzelfde

Je bent vrij, vrij, vrij

Eindelijk vrij!

Jij, het symbool van vrijheid, inbegrepen

De wereld verkleind tot twee overspanningen

Je eigen afbeelding als je enige metgezel

In de spiegel hangend aan een ketting

Slechts één beweging over en weer

Tot op het punt van wanhoop gemaakt, afgestompt

Een doek over het gaas gegooid

Bepaalt of het voor jou dag of nacht is

Soms fladderden schaduwen buiten het raam

Er was gekibbel, geschreeuw en commotie

Het ritselen en zingen van hun vleugels -

Hoe benijd je haar haar lot!

Gratis, gratis, gratis!

Eindelijk vrij!

ontsnapte gevangenschap

Al het andere is hetzelfde

Je bent vrij, vrij, vrij

Eindelijk vrij!

Je cirkelt in de heldere lucht

De wind onder de vleugels alsof hij bedwelmd is

Een ijzige adem in plaats van de bekende warmte

Verloren, verloren en toch een goede uitwisseling!

U zult uw Valparaiso . niet vinden

Alleen afgunst en ruzies over je verenpracht

Vechten om een ​​paar kruimels uit de prullenbak

Rond een nis in de muur vanavond

Je kunt hier niet lang blijven

Verteerd door honger en kou

U zult uw Valparaiso . niet vinden

Maar elke vleugelslag was het waard!

Je bent vrij!

Eindelijk vrij!

ontsnapte gevangenschap

Al het andere is hetzelfde

Je bent vrij, vrij, vrij

Eindelijk vrij!