Земля-Рывок-Звезда - ГРОТ

Ты как герой писаний древних, оскал в свете Луны,

Пылью кормили ветра, питали волшебством колдуны,

В тебя не верили и не верят как в легенды и басни,

Но излученный тобой свет назло прогнозам не гаснет,

Назло стихиям, когда молнии с небес секли,

Ты забыв про страх поднимался прямо к звездам земли.

В тех коридорах жизни, где время будто зависло,

Ты смысл не искал, а сам становился смыслом!

Дом - планета вся, силами питает солнце,

Судьба в упряжке, дышит грудная клетка из бронзы,

Нас уже сотни, слышны голоса где-то в гроте,

Мы ступаем по своей земле и проклят тот, кто против!

Скалы из бетона, жар тел от работы потных,

И нас зовут прямо с неба десятки путеводных.

На ссадины - бальзам, на раны лягут бинты,

Этот мир меняли и меняют такие как ты!

Нам салютуют на пути, метеоритные дожди,

И наша траектория всегда Земля - рывок - звезда!

Нам салютуют на пути, метеоритные дожди,

И наша траектория всегда Земля - рывок - звезда!

Как-то не по погоде парень для этих широт,

Нежит в окне, так и замерла разинувши рот,

Твой ход, и сомнения больше немыслимы,

Когда на вдохе ты вбираешь в себя силу зимы.

Если из ран моих кровь толкает пульсация,

И значит я жив, значит отказываюсь сдаваться.

Смогу себе запрещать, пешкой сношу ферзя им,

Значит я не раб этого дела, но хозяин.

Нейтралитет жижа одна и мало гущи,

Судьба нагибает тихо-умеренно живущих!

На пределе себя, затем через предел,

Порвал кокон, переродился, взлетел.

Пасть замертво и в новой сущности проснуться,

По моему личному рецепту - эволюция!

Немощным пыль по обочинам, свет из-за туч брызнет,

Попробуй угонись за нашими жизнями!

Нам салютуют на пути, метеоритные дожди,

И наша траектория всегда Земля - рывок - звезда!

Нам салютуют на пути, метеоритные дожди,

И наша траектория всегда Земля - рывок - звезда!

Je bent als een held van oude geschriften, grijns in het licht van de maan,

De wind voedde het stof, de tovenaars voedden de magie,

Ze geloofden niet in jou en geloven niet in legendes en fabels,

Maar het licht dat je uitstraalt, ondanks de voorspellingen, gaat niet uit,

Om de elementen te weerstaan, toen de bliksem uit de hemel flitste,

Jij, de angst vergetend, steeg rechtstreeks naar de sterren van de aarde.

In die gangen van het leven waar de tijd leek te bevriezen,

Je zocht geen zin, maar je werd zelf zin!

Het huis is de hele planeet, het voedt de zon met krachten,

Het lot in het harnas, een bronzen kist ademt,

We zijn al met honderden, stemmen worden ergens in de grot gehoord,

We betreden ons eigen land en vervloekt is degene die zich verzet!

Rotsen van beton, lichaamswarmte van zweterig werk,

En tientallen gidsen roepen ons rechtstreeks vanuit de lucht.

Balsem voor schaafwonden, verband voor wonden,

Deze wereld is veranderd en wordt veranderd door mensen zoals jij!

We worden onderweg begroet, meteorenregens,

En ons traject is altijd Aarde - eikel - ster!

We worden onderweg begroet, meteorenregens,

En ons traject is altijd Aarde - eikel - ster!

Op de een of andere manier niet de weerman voor deze breedtegraden,

Ondood in het raam, en bevroor met haar mond open,

Jouw zet, en twijfels zijn niet meer denkbaar,

Wanneer je de kracht van de winter inademt.

Als een pulsatie bloed uit mijn wonden duwt,

En dat betekent dat ik leef, dat betekent dat ik weiger op te geven.

Ik kan het mezelf verbieden, met een pion vernietig ik hun koningin,

Ik ben dus geen slaaf van deze business, maar een meester.

De neutraliteit van de drijfmest is één en er is weinig dik,

Het lot buigt zich rustig - matig leven!

Op de limiet van mezelf, dan door de limiet,

Scheurde de cocon, werd herboren, steeg op.

Val dood en word wakker in een nieuwe essentie,

Volgens mijn persoonlijk recept - evolutie!

Zwak stof langs de bermen, lichtspetters van achter de wolken,

Probeer ons leven te achtervolgen!

We worden onderweg begroet, meteorenregens,

En ons traject is altijd Aarde - eikel - ster!

We worden onderweg begroet, meteorenregens,

En ons traject is altijd Aarde - eikel - ster!