Боль - Жасмин

Грустной запятой роза на столе,

Города, друзья — те же, да не те.

Научилась жить без твоих оков,

А в сердце моём распята любовь…

В клочья разорву тишину обид,

Главные слова время говорит.

Прошлого мосты жгу, как ты просил,

А сердце моё, прошу, отпусти!

По лезвию бритвы шаг через два…

Читая молитву, шепчешь слова:

Припев:

Боль!

Ну зачем мне эта боль?!

Мне досталась эта роль,

Крылья сломаны и я не летала.

Боль!

Отпусти меня, прошу!

Бьётся сердце, чуть дышу!

И, поверь мне, я в любовь не играла…

Выпал первый снег — город в хрустале,

Не было и нет розы на столе,

Не было и нет, замело пути,

А сердце моё, прошу, отпусти.

Кругом голова, и по телу дрожь,

Ни к чему слова — в них таится ложь.

Прошлого мосты догорят, и вновь,

Печали забыв, я встречу любовь!

По лезвию бритвы шаг через два…

Читая молитву, шепчешь слова:

Припев:

Боль!

Ну зачем мне эта боль?!

Мне досталась эта роль,

Крылья сломаны и я не летала.

Боль!

Отпусти меня, прошу!

Бьётся сердце, чуть дышу!

И, поверь мне, я в любовь не играла…

Боль!

Ну зачем мне эта боль?!

Мне досталась эта роль,

Крылья сломаны и я не летала.

Боль!

Отпусти меня, прошу!

Бьётся сердце, чуть дышу!

И, поверь мне, я в любовь не играла…

Отпусти меня больше не твоя

Не было, и нет

Больше не было потерь…

Боль!

Отпусти меня, прошу…

Trieste komma kwam op tafel

Steden, vrienden - hetzelfde, maar niet hetzelfde.

Geleerd om te leven zonder je boeien

En liefde wordt gekruisigd in mijn hart...

Ik zal de stilte van beledigingen aan flarden scheuren,

Tijd spreekt de belangrijkste woorden.

Ik verbrand de bruggen van het verleden, zoals je vroeg,

En mijn hart, alsjeblieft, laat los!

Twee stappen langs de rand van het scheermes...

Als je een gebed leest, fluister je de woorden:

Refrein:

Pijn!

Wel, waarom heb ik deze pijn nodig?!

Ik heb deze rol

De vleugels zijn gebroken en ik heb niet gevlogen.

Pijn!

Laat me gaan, alsjeblieft!

Mijn hart klopt, ik kan bijna niet ademen!

En geloof me, ik speelde niet met liefde...

De eerste sneeuw viel - een stad in kristal,

Er was en is geen roos op tafel,

Er was niet en nee, de weg was gedekt,

En mijn hart, alsjeblieft, laat los.

Rond het hoofd en trillend door het lichaam,

Woorden zijn nutteloos - er liggen leugens in.

De bruggen van het verleden zullen opbranden, en opnieuw,

Vergeten verdriet, ik zal liefde ontmoeten!

Twee stappen langs de rand van het scheermes...

Als je een gebed leest, fluister je de woorden:

Refrein:

Pijn!

Wel, waarom heb ik deze pijn nodig?!

Ik heb deze rol

De vleugels zijn gebroken en ik heb niet gevlogen.

Pijn!

Laat me gaan, alsjeblieft!

Mijn hart klopt, ik kan bijna niet ademen!

En geloof me, ik speelde niet met liefde...

Pijn!

Wel, waarom heb ik deze pijn nodig?!

Ik heb deze rol

De vleugels zijn gebroken en ik heb niet gevlogen.

Pijn!

Laat me gaan, alsjeblieft!

Mijn hart klopt, ik kan bijna niet ademen!

En geloof me, ik speelde niet met liefde...

Laat me niet langer de jouwe gaan

Die was er niet en die is er niet

Er waren geen verliezen meer...

Pijn!

Laat me gaan, alsjeblieft...