Только что-то опять пополам... - Жанна Бичевская

Ты февраль на душе — моя грусть и дорога,

Апельсиновый снег по полям.

Только сани в полет, только сердце не дрогнет,

Только что-то опять пополам.

Ни земли, ни зенита — лишь хлопья, и ветер.

Девять радуг, цветное тряпье.

Может быть нас с тобою и нету на свете,

Лишь две тени да сердце мое.

Лучше б ты меня смехом своим не дразнила,

Лучше б мне лошадей не стегать.

Только кружится вороном снег над Россией,

Только в поле снега, как стога.

Только вам не понять, только мы не заплачем.

Может завтра за город свезут,

Поведут мою душу заснеженным плацем

И сотрут, как стирают слезу.

Je bent februari in mijn ziel - mijn verdriet en liefste,

Oranje sneeuw over de velden.

Alleen de slee in vlucht, alleen het hart zal niet beven,

Gewoon weer iets in de helft.

Geen aarde, geen zenit - alleen vlokken en wind.

Negen regenbogen, gekleurde vodden.

Misschien zijn jij en ik niet in de wereld,

Slechts twee schaduwen en mijn hart.

Het zou beter zijn als je me niet plaagde met je lach,

Ik kan beter geen paarden slaan.

Alleen de sneeuw tolt als een kraai over Rusland,

Alleen in een sneeuwveld, als stapels.

Alleen zul je het niet begrijpen, alleen zullen we niet huilen.

Misschien nemen ze ze morgen de stad uit,

Ze zullen mijn ziel leiden op een besneeuwd paradeterrein

En ze zullen het uitwissen, zoals ze een traan uitwissen.