Все теперь против нас - Жанна Бичевская

Всё теперь против нас, будто мы и креста не носили.

Словно изгои мы басурманской крови.

Даже места нам нет, в ошалевшей от горя России,

и Господь нас не слышит зови, не зови.

Вот уж год мы не спим, под шинелями прячем обиду

ждём холопскую пулю пониже петлиц.

Вот уж год как Тобольск отзвонил по Царю панихиду

и предали анафеме души убийц.

Им не Бог и не Царь, им не боль и не совесть.

Всё им тюрьма да ложь, да пожар до небес.

И судьба нам читать эту страшную повесть,

в воспалённых глазах матерей, да невест.

И глядят нам во след они долго в безмолвном укоре.

Как покинутый дом на дорогу из тьмы.

Отступать дальше некуда, сзади Японское море.

Здесь кончается наша Россия и мы.

В красном Питере кружится, бесится белая вьюга.

Белый иней на стенах московских церквей.

В сером небе не радости нет, не испуга.

Только скорбь Божьей матери по России моей.

Alles is nu tegen ons, alsof we niet eens een kruis dragen.

Als verschoppelingen zijn we ongelovig bloed.

Er is zelfs geen plaats voor ons, in Rusland, verbijsterd door verdriet,

en de Heer hoort ons niet roepen, roep niet.

We hebben nu al een jaar niet geslapen, we verbergen belediging onder onze overjassen

we wachten op de slaafse kogel onder de knoopsgaten.

Het is een jaar geleden dat Tobolsk terugbelde voor de herdenkingsdienst van de tsaar

en vervloekte de zielen van moordenaars.

Ze hebben geen God en geen Koning, ze hebben geen pijn en geen geweten.

Alles is een gevangenis en een leugen voor hen, en een vuur naar de hemel.

En het lot is voor ons om dit vreselijke verhaal te lezen,

in de ontstoken ogen van moeders en bruiden.

En ze zorgen lange tijd voor ons in stil verwijt.

Als een verlaten huis op de weg uit de duisternis.

Er is nergens om verder terug te trekken, achter de Zee van Japan.

Dit is waar ons Rusland en wij eindigen.

In het rode Sint-Petersburg woedt en woedt een witte sneeuwstorm.

Witte vorst op de muren van kerken in Moskou.

In de grijze lucht is geen vreugde, geen angst.

Alleen het verdriet van de Moeder Gods om mijn Rusland.