Ностальгическая - Жанна Бичевская

Заунывные песни летели

В край березовой русской тоски,

Где над детством моим отзвенели

Петербургских гимназий звонки.

Где над детством моим отзвенели

Петербургских гимназий звонки.

Под кипящий янтарь оркестрантов,

Под могучее наше «Ура!»

Не меня ль государь-император

Из кадетов возвел в юнкера?

В синем небе литавры гремели

И чеканила поступь война.

И не мне ли глаза голубели

И махала рука из окна?

Мчались годы в простреленных верстах

По друзьям, не вернувшимся в ряд,

Что застыли в серебрянных росах

За Отечество и за царя.

Не меня ли вчера обнимали

Долгожданные руки — и вот,

Не меня ли в чека разменяли

Под шумок в восемнадцатый год?

Не меня ли в чека разменяли

Под шумок в восемнадцатый год?

Treurige liedjes vlogen voorbij

Naar het land van de berken, Russische melancholie,

Waar ze belden over mijn kindertijd

Petersburg gymnasium oproepen.

Waar ze belden over mijn kindertijd

Petersburg gymnasium oproepen.

Onder het kokende barnsteen van de muzikanten,

Onder onze machtige "Hoera!"

Ben ik het niet, soevereine keizer?

Van kadetten verheven tot Junker?

In de blauwe lucht donderde de pauk

En het loopvlak van de oorlog geslagen.

En werden mijn ogen niet blauw?

En zwaaide met een hand uit het raam?

Jaren gehaast in geschoten mijlen

Voor vrienden die niet terugkeerden naar de rij,

Wat bevroor in zilveren dauw

Voor het vaderland en voor de tsaar.

Hebben ze me gisteren niet geknuffeld?

Langverwachte handen - en nu,

Was ik niet ingewisseld voor een cheque

Onder het mom van het achttiende jaar?

Was ik niet ingewisseld voor een cheque

Onder het mom van het achttiende jaar?