Свидание (Date) - Юрий Кукин

Ну, мне пора идти, уже поговорили, нелепо, словно два глухонемых.

Я вниз гляжу, ботинки в серой пыли, такой же, как в глазах и на висках твоих.

Закрыл глаза и снова лето вижу и детский смех качелей в облаках

И с дочкой я разглядываю книгу, и на концерты сборы впопыхах.

Открыл глаза — разбросаны игрушки, вино в стакане недопитое стоит.

Разорванный конверт, раскрашенные кружки и губы незнакомые твои.

Ах, как давно и мозг и тело — только клетки, ни дня, ни ночи, только сутки

позади.

Я говорю, опять уеду летом, ты говоришь, приедешь — заходи.

Совсем большая выросла девчонка, поймет ли и сумеет ли простить,

Прижав к груди, дочурка стиснула ручонки и надо уходить, и не уйти.

Прижав к груди, дочурка стиснула ручонки и надо уходить, и не уйти.

Nou, het is tijd voor mij om te gaan, ze praatten al, absurd, als twee doofstommen.

Ik kijk naar beneden, laarzen bedekt met grijs stof, hetzelfde als in je ogen en op je slapen.

Ik sloot mijn ogen en weer zie ik de zomer en het gelach van de kinderen van een schommel in de wolken

En met mijn dochter kijk ik naar het boek, en ik heb haast om me klaar te maken voor concerten.

Hij opende zijn ogen - speelgoed ligt verspreid, de wijn in het glas is nog niet af.

Een gescheurde envelop, beschilderde mokken en je onbekende lippen.

Oh, hoe lang geleden zijn zowel de hersenen als het lichaam slechts cellen, geen dag, geen nacht, slechts een dag?

achter.

Ik zeg, ik ga in de zomer weer weg, jij zegt, als je komt, kom dan binnen.

Een heel groot meisje is opgegroeid, zal ze het begrijpen en kunnen vergeven,

De dochter drukte haar tegen haar borst, balde haar armen en ze moest weggaan, en niet weggaan.

De dochter drukte haar tegen haar borst, balde haar armen en ze moest weggaan, en niet weggaan.