Не помнил я, куда летел - Юрий Кукин

Не помнил я, куда летел,

Не видел рядом спящих тел.

С пробитой вестью головой,

И безразлично, что живой,

И безразлично, что живой.

А подо мной белым-бела

Равнина облаков плыла,

И вижу сквозь нечеткость век:

По ней плетется человек,

По ней плетется человек.

И стало мне пустынно вдруг:

Ведь это мой погибший друг,

И холодочек по спине:

Вот он махнул рукою мне,

Вот он махнул рукою мне.

Нет, это сон всему виной,

И вновь все пусто подо мной,

И боль укутал мысли шелк:

Куда он шел, куда он шел,

К кому он шел, к кому он шел?

И где б ни сел мой самолет,

Меня в пустыне этой ждет

Мой друг, и ждет меня, пока

Моя палатка в облаках,

Моя палатка в облаках.

Июль 1980.

Ik wist niet meer waar ik vloog

Ik heb geen slapende lichamen in de buurt gezien.

Met een gebroken hoofd,

En wat er ook leeft,

En het maakt niet uit dat hij leeft.

En onder mij wit-wit

De vlakte van wolken dreef

En ik zie door de wazigheid van de oogleden:

Er loopt een persoon langs,

Er loopt een persoon langs.

En het werd me ineens verlaten:

Dit is tenslotte mijn dode vriend,

En een koude rilling op de rug:

Hier wuifde hij met zijn hand naar mij,

Hier wuifde hij met zijn hand naar mij.

Nee, het is allemaal een droom

En weer is alles leeg onder mij,

En de pijn verpakte gedachten in zijde:

Waar ging hij heen, waar ging hij heen,

Naar wie ging hij, naar wie ging hij?

En waar mijn vliegtuig ook landde,

Wachtend op mij in deze woestijn

Mijn vriend, en wacht op mij tot...

Mijn tent in de wolken

Mijn tent staat in de wolken.

juli 1980