Parade (Le bel adieu) - William Sheller

Bonjour, mes malheurs-violons.

Me revoilà chez elle,

Dans un palais d’illusions,

Parmi des fleurs nouvelles.

Comme un pantin dont on tire les ficelles,

Comme Polichinelle, me voyez-vous?

Une fois encore, je vais danser pour celle,

Tendrement cruelle,

Que j’avais fui pour vous.

Sonnez, mes soleils-clairons,

De tous vos arcs-en-ciel.

Dans un théâtre en carton,

Je joue ma vie nouvelle.

Comme un pantin que les fées ensorcellent

Ou une sentinelle au garde-à-vous,

Une fois encore, je vais tomber pour celle,

Tendrement cruelle,

Que j’avais fui pour vous.

Comme un pantin qui se brûle aux chandelles

D’un feu éternel, me voyez-vous?

Une fois encore, je vais mourir pour celle,

Tendrement cruelle,

Que j’avais fui pour vous

Hallo, mijn ongeluk-violen.

Ik ben terug thuis,

In een paleis van illusies,

Tussen nieuwe bloemen.

Als een marionet wiens touwtjes worden getrokken,

Zie je me net als Punchinello?

Nogmaals zal ik dansen voor de ene,

teder wreed,

Dat ik voor jou ben gevlucht.

Geluid, mijn bugel-suns,

Van al je regenbogen.

In een kartonnen theater,

Ik speel mijn nieuwe leven.

Als een marionet betoverd door feeën

Of een wachter om aandacht,

Nogmaals, ik zal vallen voor die ene,

teder wreed,

Dat ik voor jou ben gevlucht.

Als een marionet die brandt bij kaarslicht

Eeuwig vuur, zie je me?

Nogmaals zal ik sterven voor die ene,

teder wreed,

Dat ik voor jou ben gevlucht