Nicolas - William Sheller

Et l’orage a passé sur le village encore vide

Les gens sont arrivés, c’est le vieux chien qui les guide

Quelqu’un s’avance au devant d’eux, la maison est jolie

On se présente un peu, voici l’enfant qu’on vous laisse

Dis bonjour au monsieur, il a la main bien épaisse

La dame ajuste son col bleu, comme on est bien ici

Mais Nicolas il veut pas qu’on l’embête

Tout c’qu’il a dans la tête

C’est qu’il veut rentrer chez lui

J’veux pas rester ici

Et puis c’est la valise qu’on ouvre dans la cuisine

L’odeur du bouillon froid, le chat noir dans la bassine

Les voix qui montent au long du mur, la chambre est par ici

Enfin c’est les adieux qui vous montent à la poitrine

Faut être raisonnable, on a promis des tartines

Ce soir tu dormiras bien mieux au milieu du grand lit

Mais Nicolas il veut pas qu’on l’embête

Tout c’qu’il a dans la tête

C’est qu’il veut rentrer chez lui

J’veux pas rester ici.

En de storm trok over het nog lege dorp

De mensen zijn gearriveerd, het is de oude hond die hen leidt

Iemand loopt voor hen uit, het huis is mooi

We stellen ons even voor, hier is het kind dat we je nalaten

Zeg hallo tegen de heer, hij heeft een erg dikke hand

De dame past haar blauwe halsband aan, wat zijn we goed hier

Maar Nicolas, hij wil niet lastig gevallen worden

Alles waar hij aan denkt

Hij wil naar huis

Ik wil hier niet blijven

En dan is het de koffer die we openen in de keuken

De geur van koude bouillon, de zwarte kat in het bassin

Stemmen stijgen op tegen de muur, de slaapkamer is hier

Eindelijk is het het afscheid dat naar je borst stijgt

Moet redelijk zijn, we hebben toast beloofd

Vannacht slaap je veel beter in het midden van het grote bed

Maar Nicolas, hij wil niet lastig gevallen worden

Alles waar hij aan denkt

Hij wil naar huis

Ik wil hier niet blijven.