Les machines absurdes - William Sheller

J’ai rêvéun soir de solitude

Avec exactitude une heure au bord de l’eau

J’ai cru voir avec incertitude

Des machines absurdes passer sur les flots

Vers les lumières oranges

Les gens ça les dérangent

Que je ne sache pas auquel ressembler

Vous aviez l’air étrange

Des yeux de mauvais ange

Que je ne veux plus oublier

J’ai le mal du cњur en altitude

Dans l’immensitude de mon ciel aimé

C’est faut croire une fâcheuse habitude

Et j’ai peu d’aptitude àla vouloir changer

Vers les lumières oranges

les gens ça les dérangent

Que je ne sache pas auquel ressembler

Vous aviez l’air étrange

Des yeux de mauvais ange

Que je ne veux plus oublier

J’ai rêvéun soir de solitude

A des machines absurdes une heure de mon passé.

Ik droomde van een eenzame avond

Precies een uur aan de waterkant

Ik dacht dat ik zag met onzekerheid

Absurde machines geven de golven door

Op weg naar de oranje lichten

Mensen vallen ze lastig

Dat ik niet weet hoe ik eruit moet zien

Je zag er vreemd uit

Boze engelenogen

Die ik niet meer wil vergeten

Ik word ziek op hoogte

In de uitgestrektheid van mijn geliefde hemel

Het moet een slechte gewoonte zijn

En ik heb weinig vermogen om het te willen veranderen

Op weg naar de oranje lichten

mensen vallen ze lastig

Dat ik niet weet hoe ik eruit moet zien

Je zag er vreemd uit

Boze engelenogen

Die ik niet meer wil vergeten

Ik droomde van een eenzame avond

Naar absurde machines een uur uit mijn verleden.