One Man's Burden - Whispered

Stained he feels, as the day turns to night

The man once strong, feared and bold, now just tired, weak and old

Past is haunting his trail to the end

The walls laugh at his grief, the wraiths of past haunt him so deep

He writes the words of regret

For every victim of his blade, for every selfish act of hate

Hours of terror, the screams of the innocent

Murders unordered, will follow him to the grave

Last days of this man unforgiven

His heart starts to understand

Honoring the dead is to live again

But the one mans burden remains

Heavens wear black, his mind won’t rest

The water he drinks runs rotten, the eyes of the other impale him

Left alone in the end!

Darkness surrounds him

To end his life as a warrior, he reaches the sword he used to hold

Last days of this man unforgiven

His heart start to understand

To honour the dead is to die aswell

Will the one man’s burden still remain

In death?

Confused soul, The moment for final blow

The steal grows cold in the old mans hands, his thoughts are a raving storm

Bevlekt voelt hij, terwijl de dag in de nacht verandert

De man die ooit sterk, gevreesd en stoutmoedig was, nu gewoon moe, zwak en oud

Het verleden achtervolgt zijn spoor tot het einde

De muren lachen om zijn verdriet, de geesten van het verleden achtervolgen hem zo diep

Hij schrijft de woorden van spijt

Voor elk slachtoffer van zijn mes, voor elke egoïstische daad van haat

Uren van terreur, het geschreeuw van de onschuldigen

Moorden ongeordend, zullen hem volgen naar het graf

Laatste dagen van deze man niet vergeven

Zijn hart begint het te begrijpen

De doden eren is om weer te leven

Maar de eenmanslast blijft

De hemel is zwart, zijn geest zal niet rusten

Het water dat hij drinkt is verrot, de ogen van de ander spietsen hem op

Uiteindelijk alleen gelaten!

Duisternis omringt hem

Om zijn leven als krijger te beëindigen, bereikt hij het zwaard dat hij vroeger vasthield

Laatste dagen van deze man niet vergeven

Zijn hart begint te begrijpen

De doden eren is ook sterven

Blijft de last van die ene man bestaan?

In de dood?

Verwarde ziel, Het moment voor de laatste klap

Het staal wordt koud in de handen van de oude man, zijn gedachten zijn een razende storm