Blade In The Snow - Whispered

Scars of countless number

Carved with the knife of time

Gone are fights for pain inside

Flames smothered by defeat

Once was he invincible

Once walked above the gods

Beat by unlikely champion

Now he kneels before a man

All was changed, a fateful night

Battle for the thousandth blade

Humble mind over haughty matter

In a master a servant revealed

Flakes cold, white slowly fall

Grows silent the land again

Leaves wither, speak the words unheard

Yet true for a tormented soul seeking answer

Flakes cold, white slowly fall

Grows silent the land again

Silent are the woods, silent are the waters

Silent is the bridge once surrounded by a wall of steel

One arrived, two walked away, nothing stayed the same

To feel the life in every breath, every soul he takes

That is the way of a warrior

Stars so far away, alone they stay, like now my blade in the snow

No more there’s a need to ask the questions

Stars they guide me, they give my peace, as I leave my blade in the snow

No more there’s a need to find an answer

Stars so far away, alone they stay like now my blade in the snow

Now I’ve found the path, now’s there a meaning for my war

Free from all, he joined a war

No longer one his own

Once alone, now gives his swords

To serve his master’s cause

Traitor, a betrayal, a fallen among them

Serpent, poisons me, it’s venom my own blood

Despair, defeat draws near, no way to change the course

Only one, after nightfall still stands on his feet

Stars so far away, alone they stay, like now my blade in the snow

No more there’s a need to ask the questions

Stars so far away, alone they stay, like now my blade in the snow

No more there’s a need to ask the questions (please give me peace)

Stars, they guide me, they give me peace, I leave my blade in the snow

Stars please guide me

Flakes cold, white slowly fall

Grows silent the land again

Earth, mountains, rivers — hidden in the nothingness

In the nothingness

Earth mountains, rivers revealed

It is our path defining our desires

Our desires defining our goal

Our goal defining our deeds

Our deeds defining who we are

Spring flowers, winter snows

There’s no being or non-being, nor denial itself

I’ve been set free

Littekens van talloze nummers

Gesneden met het mes van de tijd

Voorbij zijn gevechten voor pijn van binnen

Vlammen gesmoord door nederlaag

Ooit was hij onoverwinnelijk

Ooit boven de goden gelopen

Versla de onwaarschijnlijke kampioen

Nu knielt hij voor een man

Alles was veranderd, een noodlottige nacht

Strijd om het duizendste mes

Nederige geest over hooghartige kwestie

In een meester onthulde een dienaar

Vlokken koud, wit vallen langzaam

Het wordt weer stil in het land

Bladeren verdorren, spreek de woorden ongehoord uit

Maar waar voor een gekwelde ziel die op zoek is naar een antwoord

Vlokken koud, wit vallen langzaam

Het wordt weer stil in het land

Stil zijn de bossen, stil zijn de wateren

Stil is de brug ooit omringd door een stalen muur

Eén arriveerde, twee liepen weg, niets bleef hetzelfde

Om het leven te voelen in elke ademhaling, elke ziel die hij neemt

Dat is de manier van een krijger

Sterren zo ver weg, alleen blijven ze, zoals nu mijn mes in de sneeuw

U hoeft de vragen niet meer te stellen

Sterren ze leiden me, ze geven mijn vrede, terwijl ik mijn mes in de sneeuw laat

U hoeft niet langer een antwoord te vinden

Sterren zo ver weg, alleen blijven ze als nu mijn mes in de sneeuw

Nu heb ik het pad gevonden, nu is er een betekenis voor mijn oorlog

Vrij van alles sloot hij zich aan bij een oorlog

Niet langer een van hemzelf

Eens alleen, geeft nu zijn zwaarden

Om de zaak van zijn meester te dienen

Verrader, een verraad, een onder hen gevallen

Slang, vergiftigt me, het is vergif in mijn eigen bloed

Wanhoop, nederlaag nadert, geen manier om van koers te veranderen

Slechts één, staat na het vallen van de avond nog steeds op zijn benen

Sterren zo ver weg, alleen blijven ze, zoals nu mijn mes in de sneeuw

U hoeft de vragen niet meer te stellen

Sterren zo ver weg, alleen blijven ze, zoals nu mijn mes in de sneeuw

Het is niet meer nodig om de vragen te stellen (geef me alstublieft vrede)

Sterren, ze leiden me, ze geven me vrede, ik laat mijn mes in de sneeuw

Sterren, leid me alsjeblieft

Vlokken koud, wit vallen langzaam

Het wordt weer stil in het land

Aarde, bergen, rivieren — verborgen in het niets

In het niets

Aarde bergen, rivieren onthuld

Het is ons pad dat onze verlangens definieert

Onze verlangens bepalen ons doel

Ons doel om onze daden te definiëren

Onze daden bepalen wie we zijn

Lentebloemen, wintersneeuw

Er is geen zijn of niet-zijn, noch ontkenning zelf

Ik ben vrijgelaten