Lady of the Wind - Whispered

Frozen figure stands in the storm

Flakes of snow embrace the essence of her earthly form

Her eerie song heard through dales and mountains far away

Brings a curse on those who dare to listen

Floating above the plains she wanders in her realm

Hearing screams of her prey draw closer

She gazes upon the fields where battle rages eternally

Waiting for warriors weakened to fall in her arms

In their eyes they saw her presence grim float above the ice

Wounded still they crawled towards her call

They hoped to find salvation from her arms, white and pure

But the storm grew strong as they closed her figure

Cursed be this woman

The lady of the wind

Night casts its shadow on the field of battle

Few still breathing but the air turns cold

She appeared like a spirit of death

Blizzard veil in ground around her

Embracing the last of the living with her hands

Young and cold as ice

In our eyes we saw her presence grim float above the ice

Wounded still we crawled towards her call

We hoped to find salvation from her arms, white and pure

But the storm grew strong as we closed her figure

Cursed be this woman

The lady of the wind

In our eyes we saw her presence grim float above the ice

Wounded still we crawled towards her call

We hoped to find salvation from her arms, white and pure

As we reached her gown we felt her hands slowly sweeping our lives away

Bevroren figuur staat in de storm

Sneeuwvlokken omarmen de essentie van haar aardse vorm

Haar griezelige lied gehoord door dalen en bergen ver weg

Brengt een vloek over degenen die durven te luisteren

Zwevend boven de vlaktes dwaalt ze door haar rijk

Het horen van het geschreeuw van haar prooi komt dichterbij

Ze staart naar de velden waar de strijd eeuwig woedt

Wachten op verzwakte krijgers om in haar armen te vallen

In hun ogen zagen ze haar aanwezigheid grimmig boven het ijs zweven

Nog steeds gewond kropen ze naar haar roep

Ze hoopten verlossing te vinden uit haar armen, wit en puur

Maar de storm werd sterker toen ze haar figuur sloten

Vervloekt zij deze vrouw

De dame van de wind

De nacht werpt zijn schaduw op het slagveld

Weinigen ademen nog maar de lucht wordt koud

Ze verscheen als een geest van de dood

Sneeuwstorm sluier in de grond om haar heen

De laatsten van de levenden omarmen met haar handen

Jong en koud als ijs

In onze ogen zagen we haar aanwezigheid grimmig boven het ijs zweven

Nog steeds gewond kropen we naar haar telefoontje

We hoopten verlossing te vinden uit haar armen, wit en puur

Maar de storm werd sterker toen we haar figuur sloten

Vervloekt zij deze vrouw

De dame van de wind

In onze ogen zagen we haar aanwezigheid grimmig boven het ijs zweven

Nog steeds gewond kropen we naar haar telefoontje

We hoopten verlossing te vinden uit haar armen, wit en puur

Toen we haar jurk bereikten, voelden we haar handen langzaam ons leven wegvegen