Bloodred Shores of Enoshima - Whispered

The sea jars is dread

Profane sentence from above

The glance of a shade — shi no kage

Absorbs the vigor of the earth

Watching still with eyes fixed to sky

Clouds shift away from the serpent’s tour

Roaming over land like a caliginous storm

The shriek of his ire leaves all ears torn

Knees bent down, ovations, desperate cries

The five archs disdaining the awe

All must perish on his herald of might

The land covered in red, the shores all alike

The souls given for the vile have been remarked

The shadow of the beast moves to south

Heavens turn away for the grand display

Nothing rivals the vastness of this day

Waves break the cliffs and the wind grows everstrong

The dawn turns to night and in a moment back to light (ten-thousand times)

Celestial yet unnerving scene for everyone

But the call of a sudden faint sound draws our hearts and grit unbreakable

The ring of Benzaiten’s note (virtuous)

Save us from damnation’s route

When the will of a man is only bound to dissolve

Paramount shall be the ways of the gods

Earth, fire, water in gale

Bow for the goddess and drake

Earth, wind, fire and rain

Bow for the goddess, please banish our bane

Estranged for decades the beast wept

For the love for a monster is unrenowned

Deranged by the closing isolation

Burning hatred grew unmatched

And now accompanied by a heavenly song

He gazes at the goddess in her abode

«Oh fair bringer of everflowing unison

Would your enticing hands ever embrace me»

You whore!

How dare you decline my ardor?

You’re nothing for you are one — we are five

You shall burn like those mortals in their worthless heaven

Witness as we rip your throne you foul raven!

Flames reached the firmament

As he charged to slay her holiness

Moments away from a fatal blow

His mind was filled with regret

Repentance finally patched his remnants of grace

Thousand years of slaying our kind

She spoke with a voice gentle like a morning dew

Every word a painting — harmony so true

All five bowed down, tears shed to ground

The beast set away facing south

Devotedly watching her world from the shores

Fading to the ground, the mountain of…

Remorse…

The ring of Benzaiten’s note (glorious)

Saved us from damnation’s route

When the will of a man was bound to dissolve

All witnessed the ways of the gods

Earth, fire, water in gale

Bow for the goddess and drake

Earth, wind, fire and rain

Bow for the goddess, how banish our bane

De zeekruiken zijn gevreesd

Profane zin van boven

De blik van een schaduw — shi no kage

Absorbeert de kracht van de aarde

Stil kijken met de ogen op de lucht gericht

Wolken schuiven weg van de tour van de slang

Zwervend over land als een zware storm

De kreet van zijn woede laat alle oren verscheurd

Knieën gebogen, ovaties, wanhopige kreten

De vijf bogen minachten het ontzag

Allen moeten omkomen op zijn heraut van macht

Het land bedekt met rood, de kusten allemaal gelijk

De zielen gegeven voor de verachtelijke zijn opgemerkt

De schaduw van het beest beweegt naar het zuiden

De hemel wendt zich af voor de grote vertoning

Niets evenaart de uitgestrektheid van deze dag

Golven breken de kliffen en de wind wordt altijd krachtig

De dageraad verandert in nacht en in een oogwenk weer in licht (tienduizend keer)

Hemelse maar zenuwslopende scène voor iedereen

Maar de roep van een plotseling zwak geluid trekt onze harten en gruis onbreekbaar

De ring van de noot van Benzaiten (deugdzaam)

Red ons van de route van de verdoemenis

Wanneer de wil van een man alleen moet oplossen

Op de eerste plaats zullen de wegen van de goden zijn

Aarde, vuur, water in storm

Buigen voor de godin en woerd

Aarde, wind, vuur en regen

Buig voor de godin, verban alstublieft onze vloek

Decennialang vervreemd, huilde het beest

Want de liefde voor een monster is niet bekend

Gestoord door de afsluitende isolatie

Brandende haat groeide ongeëvenaard

En nu begeleid door een hemels lied

Hij staart naar de godin in haar verblijfplaats

"O eerlijke brenger van eeuwig stromende unisono"

Zouden je verleidelijke handen me ooit omhelzen»

Jij hoer!

Hoe durf je mijn vurigheid af te wijzen?

Je bent niets want je bent één — wij zijn vijf

Je zult branden zoals die stervelingen in hun waardeloze hemel

Wees getuige als we je troon verscheuren, vuile raaf!

Vlammen bereikten het firmament

Terwijl hij opdroeg haar heiligheid te doden...

Momenten verwijderd van een fatale klap

Zijn geest was gevuld met spijt

Bekering herstelde eindelijk zijn overblijfselen van genade

Duizend jaar van het doden van onze soort

Ze sprak met een stem zacht als een ochtenddauw

Elk woord een schilderij — harmonie zo waar

Alle vijf bogen zich neer, tranen vielen op de grond

Het beest dat weg is gericht op het zuiden

Toegewijd kijken naar haar wereld vanaf de kust

Verdwijnend naar de grond, de berg van...

Spijt…

De ring van de noot van Benzaiten (glorieus)

Heeft ons gered van de route van de verdoemenis

Toen de wil van een man moest oplossen

Allen waren getuige van de wegen van de goden

Aarde, vuur, water in storm

Buigen voor de godin en woerd

Aarde, wind, vuur en regen

Buig voor de godin, hoe verban je onze vloek