Carnation - Wendy McNeill

a single white carnation

sailed through the air hit the ground

behind it was laughter

and envy and joy in the sound

of passion and power

for the star of the hour

least noble of flowers

lays at her feet like a clown

just a step up from a weed

so common so hardy

a stranger to the fame

and other ridiculous things

a practical type

like the fella that threw you

who shuffles away

and exits the theatre alone

a single teardrop

softens the crease on his face

one of many hard living has shaped

«oh baby» he cried «why couldn’t i?»

«oh baby» he cried «why?»

«but look at you now, i guess i’ve done right»

so the carnation man picked up his bottle

and melted back into the night

she was succesful

the newspapers claimed

a pheonix from ashes

but what they never said was

she longed for a call

from a man she hardly knew at all

she folded her kerchif

and answered the dressing room door

to flashes of light and armfuls of flowers

«just put them over there» she said

«with all of the others»

but a ghost caught her eye

as the usher walked by

a crumpled carnation

fell through the air hit the ground

een enkele witte anjer

zeilde door de lucht raakte de grond

daarachter zat gelach

en afgunst en vreugde in het geluid

van passie en kracht

voor de ster van het uur

minst nobele van bloemen

ligt aan haar voeten als een clown

slechts een stap hoger dan een wiet

zo gewoon zo winterhard

een onbekende van de roem

en andere belachelijke dingen

een praktisch type

zoals de man die je gooide

wie schuifelt weg?

en verlaat het theater alleen

een enkele traan

verzacht de vouw in zijn gezicht

een van de vele harde levens heeft gevormd

"oh baby" riep hij "waarom kon ik niet?"

"oh baby" riep hij "waarom?"

"maar kijk nu eens, ik denk dat ik het goed heb gedaan"

dus de anjerman pakte zijn fles op

en smolt terug in de nacht

ze was succesvol

de kranten beweerden

een feonix uit as

maar wat ze nooit zeiden was

ze verlangde naar een telefoontje

van een man die ze nauwelijks kende

ze vouwde haar kerchif

en beantwoordde de deur van de kleedkamer

naar lichtflitsen en armen vol bloemen

"zet ze daar maar" zei ze

«met alle anderen»

maar een geest trok haar aandacht

terwijl de bode langsliep

een verfrommelde anjer

viel door de lucht raakte de grond