Офицерским жёнам - Виталий Леонов

Грибной дождик моросил

По крышам казарм, фуражкам

Слезинки свои катил

С погон и звёзд на рубашки

И лейтенантское «Ура!»

Дрожало в хрустальном мире

Ну вот и пришла пора,

И нам послужить России

И жадно хватая ртом

Прозрачное синь июня

Сломав ровный строй и ком

Рванули к созданьям, юным

Что б в самый нелёгкий час

Безумной курсантской жизни

Нам светом любимых глаз

Покой возвращали мысли

Мы все надеялись тогда

Заглядывая в неизвестность

Что это счастье навсегда.

Ведь мы же наконец-то вместе

Уютней не было родней

Тех первых комнат в наших жизнях

И слаще не было ночей

Чем в офицерских общежитиях

Обрывки прощальных фраз

На полусгоревших письмах

Для многих, милые, из вас

Увы стали частью жизни

Через свинцовые хлысты

Не все мы, чёрт возьми прорвались

И только звёзды да кресты,

Вам в память о мужьях остались

Как сон растаяли года

Подвластным времени законам

И офицерское «Ура!»

Для вас родные наши жёны

Вы невзирая ни на что,

В нас верили, любили, ждали

Спасибо господу, за то,

Что вы на этом свете с нами.

Что вы на этом свете с нами.

Что вы на этом свете с нами.

Paddestoelenregen gemotregend

Op de daken van de kazerne, petten

Rolde zijn tranen

Van schouderbandjes en sterren tot shirts

En de luitenant's "Hoera!"

Bevend in de kristalwereld

Nou, de tijd is gekomen

En serveer ons naar Rusland

En gretig grijpen

transparant blauw juni

Het even systeem doorbreken en klonen

Met spoed naar de wezens, jong

Zodat in het moeilijkste uur

Gek cadettenleven

Aan ons met het licht van onze geliefde ogen

Vrede keerde gedachten terug

We hoopten toen allemaal

In het onbekende kijken

Dat dit geluk voor altijd is.

We zijn tenslotte eindelijk samen

Het was niet comfortabeler dan familieleden

Die eerste kamers in ons leven

En er waren geen zoetere nachten

Dan in officiersslaapzalen

Afscheid zinnen

Op halfverbrande letters

Voor velen, lieverds, van jullie

Helaas, ze zijn een deel van het leven geworden

Door loden zwepen

We zijn niet allemaal, verdomme, doorgebroken

En alleen sterren en kruisen,

Je blijft in de nagedachtenis van je echtgenoten

Hoe de droom wegsmolt

Onderworpen aan de wetten van de tijd

En het "Hoera!" van de officier.

Voor jou, onze lieve echtgenotes

Jij, wat er ook gebeurt,

Ze geloofden in ons, hielden van ons, wachtten

Dank de Heer voor

Wat ben je in deze wereld bij ons.

Wat ben je in deze wereld bij ons.

Wat ben je in deze wereld bij ons.