Войска дяди Васи - Виталий Леонов

В небе чистом, утреннем солнце вновь встает,

И со взлетки «аннушки» сорвались в полет,

Еще несколько минут, и опять, браток,

Окунувшись в синеву, совершишь прыжок.

Припев:

А дяди Васины войска качает небо на руках,

И тонут парни в облаках на тонких стропах,

Гуляет ветер в куполах, купаясь в солнечных лучах,

Вступает с неба в бой крылатая пехота.

Сколько долгих, трудных дней нас учили здесь

Что умри, но сохрани боевую честь.

У десантных войск, сынок, — говорил комбат —

И в бою, и в облаках нет пути назад.

Припев.

Как реликвию храним тельник и берет,

Для десантных крепких душ их роднее нет,

Все мы небом рождены, и не зря, браток,

Голубой берет наш с ним цвета одного.

Aan de heldere hemel komt de ochtendzon weer op,

En vanaf de start brak "Annushka" in vlucht,

Nog een paar minuten, en opnieuw, broeder,

Nadat je in het blauw bent gedoken, maak je een sprong.

Refrein:

En de troepen van oom Vasya schudden de lucht op hun handen,

En de jongens verdrinken in de wolken op dunne lijnen,

De wind loopt in de koepels, badend in de stralen van de zon,

Gevleugelde infanterie betreedt de strijd vanuit de lucht.

Hoeveel lange, zware dagen hebben we hier geleerd?

Die sterven, maar red je vechteer.

Bij de landingstroepen, zoon, - zei de bataljonscommandant -

Zowel in de strijd als in de wolken is er geen weg meer terug.

Refrein.

Als een relikwie, een vest en neemt het,

Voor het landen van sterke zielen is er geen duurder,

We zijn allemaal uit de hemel geboren, en niet tevergeefs, broeder,

Blauw neemt onze kleuren van dezelfde kleur mee.